Η τηλεμετρία αποδεικνύει τον «άθλο» του Leclerc
Ο Mattia Binotto δήλωσε ότι «πρώτη ανάλυση δείχνει μηχανικό πρόβλημα, όχι ηλεκτρονικό». Ένα πρόβλημα που εν τέλει δεν εμπόδισε τον Charles Leclerc να πάρει την τρίτη του νίκη στη σεζόν μετά από πέντε αγώνες χωρίς βάθρο.
«Ηρωικό όχι, αλλά δεν ξέρετε τι έπρεπε να κάνω στους τελευταίους γύρους», σχολίασε ο Charles Leclerc αναφορικά με το πρόβλημα με το γκάζι. Το πεντάλ του γκαζιού δεν επέστρεφε στο μηδέν μόλις ο οδηγός σήκωνε το πόδι του κι αυτό επέφερε μια σειρά από πρόσθετα προβλήματα.
Το πρώτο, προφανές, ήταν ότι το μονοθέσιο δεν λειτουργούσε όπως θα έπρεπε κατά το φρενάρισμα, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη απόσταση φρεναρίσματος και μεγαλύτερο φορτίο στα ίδια τα φρένα, τα οποία ήταν αναγκασμένα να παλέψουν με τη μονάδα ισχύος που προσπαθούσε, έστω και με χαμηλές στροφές, να ωθήσει το αυτοκίνητο προς τα εμπρός. Κάτι που δυσκόλευε ιδιαίτερα τον Μονεγάσκο στις στροφές.
Επιπλέον, το ηλεκτρονικό σύστημα της F1-75, τη στιγμή που ο Leclerc άλλαζε ταχύτητες, δεν του επέτρεπε να κατεβάζει σχέσεις, καθώς διάβαζε ότι το πεντάλ του γκαζιού δεν ήταν στο «μηδέν». Και προκειμένου να δημιουργήσει πρόβλημα στον κινητήρα και στο κιβώτιο, «μπλόκαρε» τη διαδικασία του κατεβάσματος σχέσεων. Για να… παρακάμψει αυτό το πρόβλημα, ο Leclerc έπρεπε να επιμένει στα Paddles αλλαγής ταχυτήτων και ταυτόχρονα να «παίζει» με τα πόδια του σε μια προσπάθεια να «ξεκολλήσει» το πεντάλ.
Ο Leclerc, εντούτοις, κατάφερε να ελέγξει την κατάσταση στους τελευταίους γύρους. Αναλύοντας τα δεδομένα της τηλεμετρίας του Μονεγάσκου, η εικόνα γίνεται πιο ξεκάθαρη.
Στον 16ο γύρο του αγώνα, έναν γύρο που έγινε σε εντελώς φυσιολογικές συνθήκες, βλέπουμε πώς ο Leclerc σηκώνει εντελώς το πόδι του από το γκάζι στη στροφή 1, τη στροφή 3 και τη στροφή 4, και το σηκώνει μερικώς στις τελευταίες, όπως συνηθίζει με το οδηγικό του στυλ. Ακόμη και στα τελευταία στάδια του γύρου η τάση παραμένει πολύ γραμμική.
Στο κάτω μέρος του γραφήματος έχουμε τους τρεις τελευταίους γύρους του αγώνα, όπου βλέπουμε τη διαφορά. Πρώτα απ’ όλα, βλέπουμε πώς το ρελαντί δεν είναι πλέον στο 0 αλλά γύρω στο 18% του γκαζιού, και μάλιστα όχι ομοιόμορφα. Στο δεύτερο μέρος του γύρου ο Leclerc εξακολουθεί να μην σηκώνει καθόλου το πόδι του από το γκάζι, αλλά στην τελευταία στροφή, η οποία είναι επίσης πολύ δύσκολη λόγω του προβλήματος των ορίων της πίστας, το πεντάλ δεν πέφτει κάτω από το 18%.
Στην τηλεμετρία των τελευταίων δύο βλέπουμε το πρόβλημα να επιτείνεται σημαντικά. Στην πραγματικότητα, τα δεδομένα στη στροφή 3 γίνονται εξαιρετικά ακανόνιστα στον 70ο γύρο και η εντύπωση είναι ότι με το πόδι του ο Μονεγάσκος προσπαθούσε με κάποιο τρόπο να πιέσει το πεντάλ προς τα πάνω για να ελαφρύνει το γκάζι. Το γεγονός ότι με το φυσικό τράβηγμα του πεντάλ ο κινητήρας ανταποκρίθηκε σωστά δείχνει ότι δεν υπήρχαν ηλεκτρονικά προβλήματα αλλά ένα φυσικό πρόβλημα με τη θέση του πεντάλ.
Θα ήταν ενδιαφέρον να είχαμε την “κάμερα πεντάλ” από την περασμένη Κυριακή, επειδή πιθανώς θα βλέπαμε το δεξί πόδι του Leclerc να κάνει περίεργες κινήσεις για να σηκώσει το πεντάλ του γκαζιού, ενώ το αριστερό πόδι του πίεζε δυνατά το φρένο.
Στον προτελευταίο γύρο βλέπουμε αυτό να συμβαίνει στη στροφή 3, τη στροφή 4 και τη στροφή 9, υποδεικνύοντας ένα πρόβλημα που φαινόταν να επιδεινώνεται και το οποίο σε κάθε περίπτωση φαινόταν να εμφανίζεται ακανόνιστα και απρόβλεπτα, αποτελώντας άγνωστο σε κάθε φρενάρισμα.
Στον τελευταίο γύρο βλέπουμε αυτό να συμβαίνει κυρίως στη στροφή 3, με ένα εξαιρετικά ακανόνιστο μοτίβο. Στην επόμενη στροφή, τη στροφή 4, όλα φαίνονται απίστευτα κανονικά και στον υπόλοιπο γύρο βλέπουμε πώς ο Leclerc κυριολεκτικά σταματά να πιέζει, διατηρώντας ένα μεγάλο περιθώριο για να αποφύγει τα προβλήματα στο τέλος.
Εν ολίγοις, όπως δήλωσε ο Leclerc, δεν ήταν απαραίτητα ένας άθλος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ηρωικός, αλλά σίγουρα αρκετά τρομακτικός, με ένα πρόβλημα που παρουσιάστηκε με ακανόνιστο τρόπο και στις πιο κρίσιμες φάσεις του φρεναρίσματος, και το οποίο πιθανότατα ανάγκασε τον δεξιό αστράγαλο του Μονεγάσκου σε ιδιαίτερες συστροφές προκειμένου να βρει λύση.