Παράτολμος, αλαζόνας, ξεδιάντροπος, κοινός βάρβαρος… Αυτά είναι μόνο μερικά από τα επίθετα που συνοδεύουν τον Conor McGregor, τον κορυφαίο, ίσως, αθλητή στην ιστορία των Mixed Martial Arts. Μια κανονική «μηχανή».
Κι όμως, αυτός ο «αγροίκος» με το μικρό ανάστημα και το μεγάλο ταλέντο έχει να σου διδάξει μερικά χρήσιμα πράγματα για το πώς να μετράς περισσότερο ως αρσενικό -εξάλλου, τα καλύτερα μαθήματα έρχονται πάντα από εκεί που δεν το περιμένεις. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Ντύσου όπως γουστάρεις
Αν δεν το έχεις παρατηρήσει, ο McGregor γουστάρει να παίζει το παιχνίδι του στυλ με τον ίδιο περίπου τρόπο που μάχεται και στο οκτάγωνο: φουλ επίθεση. Στην περίπτωση λοιπόν που θέλεις να κλέψεις λίγη από την λάμψη του, κατά πολλούς, κορυφαίου αθλητή στην ιστορία των Μικτών Πολεμικών Τεχνών ξέχνα (εντελώς ενδεικτικά) τα «σοβαρά» κοστούμια, τα «μετρημένα» δερμάτινα παπούτσια και τα «κυριλέ» αξεσουάρ και πόνταρε τα ρέστα σου στην εκκεντρικότητα. Περίπου με τον τρόπο που βλέπεις να κάνει ο νυν παγκόσμιος πρωταθλητής ελαφρών βαρών στο UFC.
Προσπάθησε να βλέπεις τα πράγματα πάντα από διαφορετική οπτική γωνία. Ή, κάτι τέτοιο, τέλος πάντων.
Δείξε θράσος
Αν έπρεπε να καταλήξουμε σε έναν και μόνο λόγο για τον οποίο ο McGregor αποτελεί το «πρόσωπο» του MMA (πέραν του αδιαμφισβήτητου ταλέντου που έχει σε αυτό που κάνει) αυτός δεν είναι άλλος από το παροιμιώδες θράσος του και τον εντελώς «αφιλτράριστο» τρόπο με τον οποίο συνηθίζει να σχολιάζει ό,τι δεν του αρέσει.
Όπως είχε αναφερθεί χαρακτηριστικά σε ένα αφιέρωμα που του είχε κάνει μέσα στο 2015 η αμερικανική έκδοση του περιοδικού Esquire «(ο McGregor) αποπνέει τόση σιγουριά και νιώθει τόσο μεγάλη πίστη στις δυνάμεις του που, τελικά, μιλώντας για λίγο μαζί του, καταλήγεις να αμφιβάλεις για όλα αυτά που ξέρεις και που γνωρίζεις. Βλέπεις, οι περισσότερες συναναστροφές βασίζονται στην αποδοχή κάποιων κοινά αποδεκτά κανόνων κοινωνικής συμπεριφοράς. Ο McGregor, όμως, είναι εντελώς απρόβλεπτος. Φαίνεται ότι αγνοεί ή, καλύτερα, προσποιείται ότι αγνοεί τους συγκεκριμένους κανόνες. Τους θέτει μονίμως υπό αμφισβήτηση τόσο ξεκάθαρα και τόσο εμφατικά που, τελικά, σε κάνει να αναρωτιέσαι αν και κατά πόσο έχει κάποιο νόημα η ίδια η ύπαρξή τους».
