Εδώ και πάρα πολλά χρόνια υπάρχει μια άποψη που υποστηρίζει πως οι άντρες πρέπει να πίνουν πολύ συγκεκριμένα ποτά και οι γυναίκες να προτιμούν έναν διαφορετικό τύπο spirit. Ακούγεται όμως τουλάχιστον ανόητο το γεγονός του διαχωρισμού του αλκοόλ σε «αρσενικό» και «θηλυκό». Και στην τελική τι είναι το κάθε ποτό; Αιθυλική αλκοόλη, νερό και αρωματικά. Κρασί, μπύρα, μαρτίνι, ουίσκι και ένα cocktail μαργαρίτα είναι -χημικά μιλώντας πάντοτε- το ίδιο.
Για δεκαετίες, πολλά ακούγονται γενικά αλλά ακόμη περισσότερα έχουν ακούσει οι bartenders σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο άλλωστε σε μια αντροπαρέα κάποιος να χλευάζεται για την επιλογή του ποτού του που μπορεί να είναι -σύμφωνα με τους φίλους του- θηλυπρεπές. Αυτή όμως είναι μια παιδική αντίληψη και συμπεριφορά και όχι ενός ώριμου άντρα. Τρεις βασικοί μύθοι λοιπόν και γιατί δεν πρέπει να τους ακολουθείς πια:
Το χρώμα
Τι είναι λοιπόν τελικά αυτό που κάποιος θα ονόμαζε αντρικό ποτό; Αν μπορούμε να δώσουμε μια απάντηση σε κάτι τέτοιο ή τέλος πάντων να καταλήξουμε κάπου ας ξεκινήσουμε από το χρώμα. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι ροζ. Σωστά; Όχι και τόσο. Γιατί στην περίπτωση αυτή τι θα συμβεί -ας πούμε- με την ρόδινη απόχρωση του Negroni ή με τα δημοφιλή cocktail Jasmine και Old Pal;
Η γεύση
Η δεύτερη προσέγγιση έχει να κάνει με τη γεύση του ποτού. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως τα «αντρικά» ποτά δε μπορούν να είναι γλυκά. Τι γίνεται όμως τότε με τις εκατοντάδες παραλλαγές του Old Fashioned που μπορεί να συναντήσει κάποιος σε μπάρες κάθε γωνιάς του πλανήτη; Γιατί εάν έχεις συνηθίσει να πίνεις πάνω από ένα τέτοιο cocktail κάθε φορά επιθυμείς να γλυκαίνει η γεύση του όσο περνά η ώρα- σε αυτό παίζει ρόλο και το ουίσκι ή το μπέρμπον που θα χρησιμοποιηθεί. Αυτό σημαίνει πως πίνοντας Old Fashioned προτιμάς ένα ποτό που δεν είναι αντρικό;
Ο τύπος του ποτηριού
Mπορεί το κλασικό cocktail glass ή ακόμη και αυτό του Martini να σου φαίνονται κάπως «κοριτσίστικα» αλλά οι bartenders του πλανήτη σου έχουν και εδώ νέα. Για την ακρίβεια μια λέξη μόνο: «Ξεκόλλα».
Α, και κάτι τελευταίο για τους άντρες που έχουν τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ ως το πρότυπο του fine drinking: Ο τύπος είχε πραγματικά σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού και δεν θα έπρεπε να αποτελεί role model για κάποιον που θέλει να καυχιέται για τις επισκέψεις του στα μπαρ. Με άλλα λόγια, άκουσον μεν, πάταξον δε…
