Φυλακή. Τι είναι φυλακή; Φυλακή είναι ένας χώρος που σε περιορίζει, τις περισσότερες φορές αποτελείται από κάγκελα, όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και μεταφορικά ώστε να αποδοθεί χαρακτήρας εγκλεισμού σε μία κατάσταση πχ. Νιώθω φυλακισμένος με την σχέση μου. Οπότε, στο σημερινό μας άρθρο, θα αναφερθούμε σε μία προσωπικότητα που χρησιμοποίησε την φυλακή για να γίνει ο καλύτερος του είδους του. Αναφέρομαι στον Χάρι Χουντίνι, όπου είχε επιστρατεύσει την «φυλακή» σαν μέσω βιοπορισμού, καθώς άνοιγε κλειδαριές, ξέφευγε από ζουρλομανδύες, γυάλινους θαλάμους κ.α. Με αποτέλεσμα να θαμπώνει τον κόσμο με τα «μαγικά» του, και να χρυσοπληρώνεται. Στον ελεύθερο του χρόνο, ασχολούνταν με το ξεσκέπασμα δήθεν μέντιουμ και απατεώνες πνευματιστές. Επίσης είχε στενή σχέση με τον Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, όπου πολλοί θεωρούν ότι οι ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς ή έστω κάποιες πτυχές του χαρακτήρα του βασίστηκαν σε εκείνον. Είχε ως αρχή του, μετά από κάθε παράσταση να εξηγεί στον κόσμο ότι πρόκειται απλά για ταχυδακτυλουργικά κόλπα, δεν υπάρχει ίχνος μαγείας. Ανάπτυξη ισχυρής αντίληψης , δημιουργικότητα, παρατηρητικότητα, είναι κάποια από τα «κλειδιά» που χρησιμοποιούσε ο Χουντίνι, όπως και ο θρυλικός Σέρλοκ Χολμς.
Η τραγική ειρωνεία, ο Χουντίνι βρήκε τραγικό θάνατο κατά την διάρκεια μίας διάλεξης, την ημέρα του Halloween, όπου προκάλεσε έναν θεατή να του ρίξει γροθιά στην περιοχή της κοιλιάς, προς αναγνώριση της αντοχής του. Δυστυχώς το χτύπημα ήταν μοιραίο, ο Χάρι Χουντίνι πέθανε από οξεία περιτονίτιδα, όπως διαγνώστηκε. Μία μάγισσα που είχε ξεσκεπάσει ο Χουντίνι, είχε προβλέψει την ημερομηνία του θανάτου του.
Χρειάστηκα ένα μεγάλο πρόλογο, και κάποιες εξηγήσεις για να προχωρήσω στο κυρίως θέμα ετούτου του άρθρου. Το κυρίως θέμα είναι μία ιστορία που έτυχε να ακούσω για τον συγκεκριμένο Κύριο. Η ιστορία κατά πάσα πιθανότητα είναι ψεύτικη, όμως μπορώ να κατανοήσω την χρήση του προσώπου του Χουντίνι, για την απόδοση αλληγορικού χαρακτήρα στην ιστορία.
Η ιστορία έχει ως εξής, έθεσαν ως πρόκληση στον Χουντίνι να βγει από το κελί από την δυσκολότερη φυλακή του κόσμου, μέσα σε 2 ώρες. Ο Χουντίνι, δέχτηκε την πρόκληση υπό τον όρο να μπει με τα ρούχα του. Ο όρος έγινε αποδεκτός, χωρίς δεύτερη σκέψη. Έφτασε η μέρα, 2 φύλακες μετέφεραν τον Χάρι στο κελί του, έσυραν την πόρτα, και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο στο τέλος του διαδρόμου. Ο Χουντίνι έβγαλε από την ζώνη του μία λάμα, για τις επόμενες 2 ώρες προσπαθούσε απεγνωσμένα να παραβιάσει την κλειδαριά, αλλά μάταια. Μετά το πέρας των 2 ωρών, και αφότου παραδέχτηκε την ήττα του, οι φύλακες επέστρεψαν στο κελί και έσυραν την πόρτα ειρωνικά. ΑΚΡΙΒΩΣ! Η καγκελόπορτα δεν ήταν ποτέ κλειδωμένη. Ο Χουντίνι ξεγελάστηκε από τον ίδιο του τον εαυτό, δεν υπήρχε ποτέ φυλακή. Εκείνος δημιούργησε την φυλακή στο μυαλό του. Περιόρισε τον εαυτό του, νομίζοντας ότι υπήρχε ακόμα ένα πρόβλημα για να λύσει, ακόμα μία μάχη για να δώσει. Ενώ, στην πραγματικότητα το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να δοκιμάσει το αυτονόητο, να σπρώξει την πόρτα. Η ιστορία μάλλον είναι ψεύτικη, όμως είναι άξια αναφοράς, για το μάθημα που μέσω της φυλακής, σαν μία αλληγορία του μυαλού. Καθώς και την ύπαρξης μίας εκ των πεποιθήσεων που αναλώνει ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητας αρκετών ανθρώπων που έχουν αυτό που ονομάζουμε υψηλές δυνατότητες.
Διαβάστε επίσης: Αυτό το 1
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε την τάση να φυλακίζουμε τον εαυτό μας, σε ένα κλουβί, είτε λέγεται γραφείο, είτε λέγεται σπίτι, είτε λέγεται εργασία, είτε λέγεται σχέση. Θέτουμε άθελα μας, όρια-κάγκελα στο μυαλό/εαυτό μας. Στεγανοποιούμε την σκέψη και τους στόχους μας, τα τοποθετούμε σε τετράγωνα κουτάκια, σαν κάγκελα. Τα καταδικάζουμε, σε μία φυλακή. Μόνο που, έχουμε τα κλειδιά, ελέγχουμε τους φύλακες, τους δικηγόρους, τους δικαστές, την έκβαση της δίκης, ή τουλάχιστον, έχουμε την δυνατότητα να τα επηρεάσουμε.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων κυνηγάει ένα είδωλο, ένα πρότυπο, προσπαθεί να φτάσει ένα θεωρητικό ταβάνι. Κυνηγάει ένα «όνειρο», μία πραγματικότητα που φαίνεται ιδανική στα μάτια τους. Μέχρι να το φτάσουν, και να πάθουν κρίση ταυτότητας. Να συνειδητοποιήσουν ότι κυνηγούσαν ένα φάντασμα, μία φιγούρα, μία απομίμηση και στον δρόμο έχασαν τον εαυτό τους. Δεν δημιούργησαν ποτέ ταυτότητα. Ήταν απλά ένα φερέφωνο, μία φθηνή αντιγραφή. Μιλούσαν για πράγματα που είχαν ακούσει, που είχαν δει άλλοι, με λίγα λόγια, ζούσαν την ζωή κάποιου άλλου. Έλεγαν για το ποιοι θα ήθελαν να είναι, και ποιοι δεν ήταν. Κράτησαν τον εαυτό τους φυλακισμένο. Έβαλαν τα όνειρα τους σε μία τσάντα, τα πηγαινοφέρναν κάθε μέρα ενώ πήγαιναν στην δουλειά, στην σχολή. Ένα όνειρο υπογραμμισμένο σε περιοδικά, σε φωτογραφίες, δομημένο με υποτιθέμενα αντικειμενικά κριτήρια επιτυχίας.
Οι περισσότεροι κλείνουμε σε έναν λαβύρινθο τον εαυτό μας ή μία σπηλιά, δημιουργώντας μία πραγματικότητα, που οτιδήποτε πέρα από αυτό που βλέπουμε δεν υπάρχει. Είναι ψέμα, είναι παραμύθι, γινόμαστε κοντόφθαλμοι, και καθησυχαζόμαστε σε μία πολυθρόνα που βλέπει σε μία οθόνη την ζωή των άλλων. Φοράμε παρωπίδες, και μένουμε στάσιμοι. Φοβόμαστε οτιδήποτε μοιάζει ξένο, ή ανώτερο μας. Φοβόμαστε το άγνωστο, φοβόμαστε το ξένο, το καινούριο. –Δεν βαριέσαι; Τι τα σκέφτεσαι; Γιατί προβληματίζεσαι; Γιατί θες περισσότερα; Που να τρέχεις τώρα; Είναι μερικές από τις ερωτήσεις που σου κάνουν όσοι θέλουν να σε κρατήσουν σε αυτή την φυλακή. Ή να την δημιουργήσουν για δική σου προστασία.
Πόσες φορές είπες «Δεν βαριέσαι;» Πόσες φορές ανέβαλες αυτή την εγγραφή στο άθλημα; Πόσες φορές άνοιξες την οθόνη του κινητού σου, αντί να ανοίξεις το εξώφυλλο από το βιβλίο της σχολής ή εκείνο το μυθιστόρημα που σου έκαναν δώρο ή να αποφασίσεις επιτέλους να κάνεις αίτηση για εκείνο το σεμινάριο που θα εκτοξεύσει την καριέρα σου; Πόσες φορές δεν πήγες αυτή την εκδρομή στην άδεια σου, γιατί ήθελες να ξεκουραστείς μες στο σπίτι μπροστά από την τηλεόραση. Πόσες φορές ανέβαλες αυτή την επίσκεψη στους γονείς σου; Πόσες φορές άφησες τα πράγματα «μελλοντικά» ; Πόσες φορές ανέβαλες την ελευθερία σου;
Καμία φορά ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο καθρέφτης μας. Είναι αυτή η φωνή που σου λέει «Άστο τώρα» κάνε σχέδια για μετά, και προδίκασε σχέσεις, ανθρώπους, γίνε ακόμα ένας ματαιόδοξος της καθημερινότητας, αυτός που κάνει skip την ζωή του. Ξεχνώντας να απολαμβάνει την κάθε στιγμή του ταξιδιού.
ΞΥΠΝΑ! Σήκω, δέσε σφιχτά τα αθλητικά σου, και ξεκίνα να σπας τα κάγκελα της φυλακής, γκρέμισε συθέμελα ότι σε περιορίζει. Διαμόρφωσε την σκέψη σου, διάβασε κάτι καινούριο, δες κάτι καινούριο, άκουσε κάτι καινούριο, κάνε κάτι για να βγεις από την φυλακή σου. Σταμάτα να μετράς τις μέρες, το αύριο είναι πάντα λαμπρότερο, όμως το τώρα δεν ξαναέρχεται. Μέρα που πέρασε, δεν ξαναγυρίζει. Θες να αλλάξεις κάτι; Διαμόρφωσε αυτό που σε περιορίζει! Δημιούργησε μία καινούρια σταθερά, που να σου δίνει έμπνευση, περισσότερη ελευθερία, δεν σε περιορίζει πνευματικά. Δημιούργησε μία καθημερινότητα που θα σε εμπνέει, και δεν θα σε περιορίζει.
Η δύναμη είναι στο χέρι σου, εσύ έχεις το κλειδί της φυλακής, ξέρεις από τι υλικό είναι φτιαγμένα τα κάγκελα, εσύ την έχεις φτιάξει. Εσύ είσαι ο Χουντίνι της ιστορίας σου. Δεν χρειάζεσαι καμία μαγεία για να γίνεις καλύτερος. Το να γίνεις καλύτερος είναι στο χέρι σου, το να είσαι ο καλύτερος είναι αποτέλεσμα συγκυριών.
