Χρησιμοποιούμε συχνά τι λέξεις «ευγένεια» και «καλοσύνη» ως συνώνυμα. Είναι χρήσιμο όμως να γίνει μια διάκριση μεταξύ των δυο ιδιοτήτων.
Σε μια εποχή που οι ανθρώπινες άξιες δοκιμάζονται, είναι αναγκαίο η εκπαίδευση να στοχεύσει σε μια πιο ουσιαστική καλλιέργεια των παιδιών. Με μια αισιόδοξη ματιά, αν η σύγχρονη εκπαίδευση εστίαζε στην ευγένεια και την καλοσύνη, πέρα από την επαγγελματική κατάρτιση, ίσως ο κόσμος να γινόταν λίγο πιο όμορφος τελικά.
Ευγένεια
Το να είσαι ευγενικός, σημαίνει να κάνεις τους ανθρώπους γύρω σου να νιώθουν καλά βραχυπρόθεσμα. Με κώδικες σωστής συμπεριφοράς, εισπράττοντας και ανταλλάζοντας ένα χαμόγελο, μια χειρονομία. Μια συμπεριφορά χωρίς κίνητρο και επιχειρήματα. Μια στάση ζωής που οφείλεται στη λογική στο να φερόμαστε πολιτισμένα.
«Η ευγένεια είναι μια επιστήμη μεγάλης σπουδαιότητας. Μοιάζει με την ανθρώπινη ομορφιά και χάρη, που θέλγει στην πρώτη θέα και που οδηγεί σε άρρηκτους δεσμούς φιλίας με τον καιρό». Michel Eyquem de Montaigne
Καλοσύνη
Από την άλλη πλευρά, το να είσαι κάλος πηγάζει από μέσα σου, δεν χωράει η λογική σε αυτό. Σημαίνει, να κάνεις για τον άλλον ότι καλύτερο μακροπρόθεσμα.
«Όποιος συνήθισε να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις της ζωής ήρεμα και με καλοσύνη, εύκολα μπορεί να συναναστρέφεται τους ανθρώπους με ευγένεια και πραότητα». Πλούταρχος
Συχνά όταν είμαστε ευγενικοί με τους ανθρώπους, δεν έχει να κάνει με αυτούς άλλα με μας. Είναι επειδή αποφεύγουμε και δεν θέλουμε να συμμετέχουμε σε μια συζήτηση δύσκολη, αλλά ούτε θέλουμε να φαινόμαστε περίεργοι!
Οι δυο λέξεις δεν έχουν τύπο, δεν έχουν φύλο. Είναι ανθρώπινα στοιχεία που εκπέμπονται από το μυαλό και την καρδιά.
Σε αντίθεση πάλι, το να φερόμαστε με καλοσύνη, έχει να κάνει με την προσφορά μας στους άλλους και όχι σε μας. Θέλουμε και προσφέρουμε βοήθεια και ευτυχία χωρίς να περιμένουμε κάποιο αντάλλαγμα.
Συχνά μπορούμε και πρέπει να είμαστε και κάλοι και ευγενικοί..
