Η αλήθεια είναι πως οι απόψεις διίστανται αναφορικά με το εάν την ημέρα που κατασκευάστηκε το δεύτερο αυτοκίνητο συνέβη το πρώτο… τρακάρισμα ή έλαβε χώρα ο πρώτος αυτοσχέδιος… αγώνας! Μπορεί να συνέβησαν και τα δύο μαζί, ουδείς μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Το βέβαιον είναι πως από τότε που υπάρχει αυτοκίνηση, υπάρχουν και αγώνες.
Πάνω από έναν αιώνα κρατάει αυτή η… κολόνια, διάστημα κατά το οποίο αμέτρητοι αξιόλογοι οδηγοί ήρθαν και έφυγαν, και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία έχει ξεχαστεί σε μεγάλο βαθμό στο πέρασμα του χρόνου, υπάρχουν λίγοι, εκλεκτοί, θα λέγαμε, τα ονόματα των οποίων παραμένουν ως σήμερα χαραγμένα στη μνήμη μας.
Είναι αυτοί οι «θρύλοι» του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Αυτοί που με τα κατορθώματά τους, είτε στην άσφαλτο είτε στο χώμα και στον πάγο, έμειναν ανεξίτηλοι ως προσωπικότητες στο διηνεκές, γράφοντας ιστορία.
Κάποιοι από αυτούς όχι λόγω του αριθμού των νικών ή των τίτλων τους, αλλά λόγω του ταλέντου και της ταχύτητάς τους. Ας θυμηθούμε μερικούς από αυτούς…
Martin Brundle
Η νέα γενιά τον έχει γνωρίσει ως τηλεσχολιαστή των γκραν πρι της Formula 1. Ωστόσο, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Βρετανός απέδειξε ότι ήταν ο καλύτερος από μια ομάδα ταλαντούχων και ταχύτατων οδηγών, που έφερε τόσο μεγάλη επιτυχία στα εργοστασιακά Jags του Tom Walkinshaw. Ο Brundle ήταν πραγματικά γρήγορος και φυσικός ηγέτης. Η σεζόν του 1988 ήταν η καλύτερή του: μία νίκη στις 24 ώρες Daytona IMSA, και στη συνέχεια πέντε νίκες στο WS PC για να κατακτήσει τον παγκόσμιο τίτλο των οδηγών. Μόλις τελείωσε την καριέρα του στη Formula 1 τη δεκαετία του 1990, αγωνίστηκε με θαυμαστή επιτυχία στο Le Mans με τη Nissan, την Toyota και την Bentley.
John Surtees
Τι να πει κανείς για τον μοναδικό Παγκόσμιο Πρωταθλητή, τόσο στους δύο όσο και στους τέσσερις τροχούς; Ο Surtees όχι μόνο άλλαξε τον ρουν της Ferrari στη Formula 1, αλλά ήταν στο επίκεντρο των προσπαθειών της Scuderia να αποτρέψει την πλήρη κυριαρχία της Ford στους αγώνες αντοχής κατά τη δεκαετία του 1960. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν το αδιαμφισβήτητο «νούμερο ένα» της Ferrari, με διαφορά ο ταχύτερος οδηγός της.
Ο αριθμός των ταχύτερων γύρων και των pole positions είναι η τρανότερη απόδειξη της ταχύτητας και του ταλέντου του. Κάθε χρόνο θριάμβευε στο Nordschleife και στα –υπό βροχή- 1.000 χιλιόμετρα της Monza το 1966 ήταν στο γύρο 6 δευτερόλεπτα ταχύτερος από τους υπόλοιπους! Προσθέστε έναν τίτλο στην Can-Am με μια Lola 170 και φυσικά άλλους επτά στις μοτοσυκλέτες στα 350 cc (1958, 1959, 1960) και στα 500 cc (1956, 1958, 1959, 1960) και θα καταλάβετε γιατί άπαντες υποκλίνονταν στο ταλέντο του, μέχρι το 2017, οπότε εγκατέλειψε τα εγκόσμια.
Juan Manuel Fangio
Ο πρώτος των πρώτων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μονοθέσια ήταν αυτά που «κέρδισαν» τον Fangio, αλλά δεν κερδίζεις μια Carrera Panamericana και δύο Sebring, το δεύτερο στο τιμόνι μιας Maserati 450S χωρίς φρένα, χωρίς να έχεις ικανότητα και στα σπορ αυτοκίνητα! Πέντε φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής στη Formula 1, αλλά με ξεχωριστή ικανότητα και σε άλλες μορφές αγώνων. Πώς να ξεχάσει, άραγε, κάθε λάτρης του σπορ, ότι ο Fangio κατάφερε να αγωνιστεί σχεδόν στον μισό αγώνα του Mille Miglia του 1953 με μόνο τον ένα τροχό να στρίβει στην Alfa Romeo του, τερματίζοντας δεύτερος πίσω από τον Giannino Marzotto;
Henri Pescarolo
Ο «Pesca» τρέχει με σπορ αυτοκίνητα για σχεδόν 35 χρόνια, μια καριέρα που περιλαμβάνει 33 συμμετοχές στο Le Mans και 21 νίκες στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αντοχής, αλλά είναι οι τέσσερις νίκες του στον κλασικό 24ωρο γαλλικό αγώνα που του χαρίζουν αυτή την ξεχωριστή θέση στην ιστορία. Είναι αλήθεια ότι ο Pescarolo βρέθηκε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, ως άξονας της ανερχόμενης Matra, αλλά χωρίς το σωστό μείγμα ταχύτητας, μηχανολογικών γνώσεων και τακτικής οξυδέρκειας, δεν θα είχε αξιοποιήσει τόσο καλά αυτήν τη χρυσή ευκαιρία. Στα επιτεύγματά του αδιαμφισβήτητα συγκαταλέγονται οι νίκες του σε μια σειρά εμβληματικών αγώνων αντοχής, όπως στο Σπα το 1975, στη Σουζούκα το 1981 αλλά και στις 24 ώρες της Daytona το 1991.
Graham Hill
Μολονότι έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας από τον θάνατό του το 1975, ο Graham Hill εξακολουθεί να είναι αναμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους οδηγούς όλων των εποχών. Η καριέρα του Βρετανού πιλότου διήρκεσε μόνο ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, αν και, παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να αποσπάσει δύο τίτλους στο πρωτάθλημα της Formula 1. Επιπλέον, κατάφερε να κάνει το «Triple Crown» κατακτώντας νίκες στις 24 ώρες του Le Mans, στο γκραν πρι του Μονακό και στο Indy 500, κάτι που ουδείς άλλος οδηγός έχει καταφέρει έως τώρα! Δυστυχώς, η καριέρα του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό διακόπηκε τραγικά, όταν ο ίδιος, μαζί με άλλα πέντε μέλη της ομάδας, έχασαν τη ζωή τους σε αεροπορικό δυστύχημα.
Niki Lauda
Λάτρης των αεροπλάνων και παγκοσμίου φήμης οδηγός της F1, ο Niki Lauda είχε μια επιτυχημένη, αν και ταραχώδη καριέρα στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Ο μοναδικός οδηγός που κέρδισε ποτέ το πρωτάθλημα της Formula 1 πίσω από το τιμόνι τόσο μιας McLaren όσο και μιας Ferrari, ο Lauda κατέκτησε συνολικά τρεις τίτλους στη F1, τον πρώτο από τους οποίους πέτυχε το 1975. Την επόμενη χρονιά, στο Γερμανικό GP, ένα ατύχημα λίγο έλειψε να του στερήσει τη ζωή, αν και λιγότερο από δύο μήνες αργότερα, και με τα σοβαρά εγκαύματα να μην έχουν επουλωθεί, επέστρεψε στη Ferrari του στο Ιταλικό GP για να συνεχίσει τη μάχη με τον James Hunt.
Colin McRae
Ο Colin Steele McRae, έγινε ο πρώτος Σκωτσέζος και ο νεότερος που κέρδισε τον τίτλο του οδηγού στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ. Με 25 νίκες στο WRC, ο τολμηρός McRae κατείχε το ρεκόρ για τις περισσότερες νίκες μέχρι να τον… προσπεράσουν οι Carlos Sainz, Marcus Gronholm και οι δύο Sebastien (Loeb και Ogier). Οι επιδόσεις του McRae με την ομάδα της Subaru επέτρεψαν στην ομάδα να κερδίσει τον τίτλο των Κατασκευαστών τρεις συνεχόμενες φορές το 1995, το 1996 και το 1997. Μετά μια τετραετή θητεία στην ομάδα της Ford, όπου ο McRae κέρδισε εννέα αγώνες, μετακόμισε στη Citroën το 2003, όπου, παρά το γεγονός ότι δεν κέρδισε κανέναν αγώνα, τη βοήθησε να κερδίσει τον πρώτο της τίτλο Κατασκευαστών.
Michael Schumacher
Για πολλούς, ο GOAT της Formula 1. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ο Γερμανός οδηγός βρισκόταν στην ακμή του, κατέκτησε συνολικά επτά τίτλους και πανηγύρισε 91 νίκες, τις περισσότερες από κάθε άλλον πιλότο, πριν εμφανιστεί στα πάντοκ ο… τυφώνας Hamilton! Έπαιξε, επίσης, καθοριστικό ρόλο στο να βοηθήσει να αλλάξουν τα πράγματα στη Ferrari, η οποία, πριν από τον Schumacher δεν είχε κερδίσει τίτλο από το 1979.
Ayrton Senna
Ο Ayrton Senna θεωρείται από πολλούς ως ένας από, αν όχι ο σπουδαιότερος οδηγός που πέρασε ποτέ από το άθλημα. Όπως πολλοί κορυφαίοι οδηγοί, η καριέρα του Senna στον μηχανοκίνητο αθλητισμό ξεκίνησε από το καρτ, προτού ανεβεί στην ιεραρχία του κόσμου της αυτοκίνησης για να γίνει ένας πραγματικός θρύλος. Ο Senna είχε μια λαμπρή καριέρα στη Formula 1 που περιελάμβανε δεκάδες νίκες και ένα τρίο τίτλων πρωταθλήματος από τις περισσότερες από 160 συμμετοχές του σε αγώνες της F1. Ένα από τα πιο εμβληματικά αγωνιστικά ονόματα όλων των εποχών, είχε, δυστυχώς, ένα απροσδόκητο τέλος στην καρποφόρα καριέρα του στη Formula 1, την Πρωτομαγιά του 1994 στην Ίμολα. Ήταν μόλις 34 ετών…
