To λευκό T-shirt, όπως και το τζιν παντελόνι, είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο βασικά ενδύματα της ανδρικής γκαρνταρόμπας. Σίγουρα οι τάσεις έρχονται και φεύγουν, αλλά η ιστορία μας έχει δείξει ότι το “ταπεινό” λευκό μπλουζάκι δεν ήταν ποτέ εκτός μόδας.
Πρόκειται για ένα κομμάτι με τεράστια ιστορία, καθώς φορέθηκε από τους στρατιώτες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ως εσώρουχο και στην συνέχεια υιοθετήθηκε από το Ναυτικό των Η.Π.Α., ως ένα ελαφρύ ένδυμα για τους ναύτες του. Το 1920 η λέξη “T-shirt” υιοθετήθηκε από το αγγλικό λεξικό και σύντομα έγινε η ανεπίσημη στολή της εργατικής τάξης των Η.Π.Α. (όλοι θυμόμαστε την κλασική φωτογραφία των εργατών που κατασκευάζουν το Empire State Building).
Μέχρι την δεκαετία του ’50 είχε πλέον ξεπεράσει την ταπεινή του καταγωγή και είχε γίνει σύμβολο της δύναμης, της αρρενωπότητας και της εξέγερσης. Το είδαμε φορεμένο από πολλούς άντρες στην μεγαλη οθόνη, σίγουρα όμως τρεις είναι οι αυτοί που το έκαναν διάσημο σε όλο τον πλανήτη.
Μάρλον Μπράντο – Λεωφορείον ο Πόθος (1951)
Ο Μάρλον Μπράντο ήταν υπεύθυνος για την τεράστια δημοφιλία του λευκού T-Shirt, καθώς μετά την προβολή της ταινίας “Λεωφορείον ο Πόθος” του Ελία Καζάν, οι πωλήσεις του στην Αμερική ανέρχονταν σε 180 εκατ. δολάρια!
Τζέιμς Ντιν – Επαναστάτης χωρίς Αιτία (1955)
Τρία πράγματα θυμούνται οι περισσότεροι από το “Επαναστάτης χωρίς Αιτία”, το κόκκινο jacket, το τζιν και φυσικά το λευκό T-Shirt που φορούσε ο Τζέιμς Ντιν, ο oποίος έγινε σύμβολο της νεολαίας και της εξέγερσης. Μετά την προβολή της ταινίας, οι πωλήσεις των λευκών T-Shirt σε ολόκληρο τον πλανήτη ήταν τεράστιες.
Στιβ ΜακΚουίν – Bullitt (1968)
Μπορεί ο Τζέιμς Ντιν να έκανε ιδιαίτερα δημοφιλες το ταπεινό λευκό T-Shirt, στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ωστόσο, το λευκό T-Shirt επανήλθε στις παλιές του δόξες όταν φορέθηκε από τον Στιβ ΜακΚουίν τόσο στην μεγάλη οθόνη, όσο και εκτός αυτής. Κανένας άντρας δεν κατάφερε να κάνει ένα λευκό T-Shirt, ένα τζιν παντελόνι και ένα ζευγάρι desert μπότες να δείχνουν τόσο cool.
