Ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια στην ντουλάπα μας είναι το κλασικό τζιν παντελόνι, το οποίο είναι ένα από τα μοναδικά είδη ένδυσης που έχει επιβιώσει από τη δημιουργία του τον 19ο αιώνα μέχρι και σήμερα.
Πλέον, οποιαδήποτε εταιρεία μπορεί να κατασκευάσει ένα τζιν παντελόνι, αλλά η Levi Strauss & Co. είναι η μόνη που μπορεί να ισχυριστεί ότι δημιούργησε το πρώτο blue jean. Πώς όμως αυτή η μάρκα κατάφερε να φτάσει σε τέτοια επίπεδα δημοφιλίας και να γίνει το απόλυτο σύμβολο της ποπ κουλτούρας;
Η αρχή έγινε το 1853, όταν ο βαυαρός Levi Strauss μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο και ξεκίνησε να πουλά ρούχα, ζώνες και μαντήλια. Το πιο αξιόλογο προϊόν του, το οποίο προμήθευε στους εργάτες των χρυσωρυχείων, ήταν το ανθεκτικό καραβόπανο, που είχε χρησιμοποιήσει ο Κολόμβος για την κατασκευή σκηνών και σκέπαστρων για τα βαγονέτα.
Την ιδέα για τα τζιν του την έδωσε ένας χρυσωρύχος όταν του είπε ότι δεν μπορούσαν να βρουν ένα παντελόνι αρκετά ανθεκτικό, που να μην σκίζεται σε αυτή τη δύσκολη δουλειά. Ο Strauss έφτιαξε τα πρώτα δείγματα από καραβόπανο. Αρχικά τα παντελόνια ήταν μπεζ και είχαν τον κωδικό 501, αλλά επειδή λερώνονταν πολύ εύκολα, αποφάσισε να τους δώσει το σκούρο μπλε χρώμα. Είκοσι χρόνια μετά ο Strauss υπέβαλε αίτηση για την πατέντα του, η οποία αφορούσε μια νέα μορφή «παντελονιών εργασίας» με μεταλλικές κόπιτσες. Ακριβώς έτσι, γεννήθηκαν τα blue jeans.
Σύντομα, τα παντελόνια του έγιναν ανάρπαστα, καθώς ήταν πολύ ανθεκτικά και διότι το εμπόριο του βαμβακιού εξαπλώθηκε στις περισσότερες αμερικανικές πολιτείες. Το 1886, το περίφημο λογότυπο των δύο αλόγων εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα δερμάτινα μπαλώματα των τζιν, το οποίο υποσχόταν δύναμη και αξιοπιστία στα ενδύματα, τα οποία ήταν αρκετά ανθεκτικά για να εξυπηρετούν τους συμπατριώτες του σε περιόδους αναταραχής και αλλαγής.
> Dress Code: Οι 10 εντολές του black tie
Μπαίνοντας στον 20ο αιώνα, εισήχθη η κόκκινη ταμπελίτσα Levi’s στην πίσω δεξιά τσέπη των παντελονιών. Αρχικά εμφανίστηκε γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1930, όπου η Αμερική είχε καθιερωθεί ως παγκόσμια δύναμη – και ο Levi’s ακολούθησε. Η απομίμηση λένε είναι η πιο ειλικρινής μορφή κολακείας – και δημιουργήθηκαν τόσα πολλά blue jeans που τα Levi’s χρειάζονταν την κόκκινη ταμπελίτσα για να διαφοροποιηθούν.
Το Levi’s 501 κοσμούσε το κάτω μισό των διαμαρτυρόμενων ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, φορέθηκε από άντρες και γυναίκες που διαμαρτύρονταν για τα πολιτικά δικαιώματα την δεκαετία του 60′, δείχνοντας την αλληλεγγύη τους προς τις εργατικές τάξεις, ενώ το είδαμε και να φοριέται και από πολλούς νεαρούς κατά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Ήταν ένα κομμάτι που είχε γίνει πολιτιστικό σύμβολο σε όλο τον κόσμο, αλλά και ένα σημάδι αλληλεγγύης και εξέγερσης.
Τα 501 κέρδισαν την προσοχή κατά τη διάρκεια της διάσημης τηλεοπτικής διαφημιστικής εκστρατείας «501 Blues» η οποία έγινε κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984 στο Λος Άντζελες. Η εν λόγω διαφήμιση απεικονίζει έναν νεαρό, ο οποίος καταλήγει με ένα λευκό μποξεράκι σε ένα δημόσιο πλυντήριο στο κέντρο μιας μικρής πόλης, ενώ ακούγεται το “I Heard It Through The Grapevine” του Marvin Gaye. Αυτό σηματοδότησε μια σειρά διαφημίσεων από την Bartle Bogle Hegarty που αύξησαν δραματικά την δημοτικότητα των Levi’s 501.
Πρόκειται για ένα κομμάτι με πραγματικά τεράστια ιστορία, το οποίο φορέθηκε από αμέτρητους διάσημους άντρες – από τον Μάρλο Μπράντο και τον Μπρους Σπρίνγκστιν στον Τζιβ Τζόμπς.
