Από την εποχή που δημιουργήθηκαν οι εξελιγμένες μηχανές προπόνησης – κάπου μεταξύ τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και αρχές του ’80 – κάτι άρχισε να πηγαίνει στραβά με την ψυχολογία του σύγχρονου άνδρα που ήθελε να γυμναστεί. Οι υδραυλικές αντιστάσεις των μηχανημάτων ενδυνάμωσης πρόσφεραν, βέβαια, σπουδαία διευκόλυνση, όπως επίσης και συστήματα εύκολης κύλισης και καταγραφής παλμών στους ηλεκτρονικούς διαδρόμους. Τα έξυπνα μηχανήματα γυμναστικής, με τους αισθητήρες, τα καλώδια και τις οθόνες προσπαθούν να διαχειριστούν την υγεία και την καλή φυσική σου κατάσταση με όσο το δυνατόν πιο επιστημονικό τρόπο. Αλλά πόσο σε συναρπάζει πραγματικά μια τέτοια προπόνηση; Η αλήθεια είναι ότι οι όλο και πιο προηγμένες μηχανές άσκησης απομακρύνουν τους ανθρώπους από την πραγματική ζωή και τη φύση, οδηγώντας τα σώματά τους να εκτελούν κινήσεις που δεν είναι σχεδιασμένα από τη φύση τους να κάνουν.
Η λύση είναι εκεί έξω
Για να γίνει και να παραμείνει δυνατό και υγιές το σώμα σου πρέπει να κινηθείς φυσικά – όπως αν θα ζούσες μόνος μέσα στη φύση. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να εξασκήσεις τις βασικές δεξιότητές που θα σου φανούν αληθινά χρήσιμες στην πραγματική ζωή. Στη φύση θα πατάς χώμα, νερό και πέτρες. Όχι κυλιόμενους ιμάντες με αισθητήρες πέλματος.
Για χιλιάδες χρόνια, η σωματική ανάπτυξη ακολούθησε μια φυσική πορεία. Και όπως ο Ταρζάν ανδρώθηκε στο χάος μιας ζούγκλας ανάμεσα σε λιοντάρια, γορίλες και αρκούδες, έτσι ακριβώς έχεις σχεδιαστεί κι εσύ, άσχετα αν δεν το επιδίωξες ποτέ: ανήκεις στη φύση.
Ξέχνα για λίγο τα fitness applications κι εμεταλλεύσου το υπέροχο γεωφυσικό τοπίο της Ελλάδας. Όπου κι αν επιλέξεις να πας για διακοπές, είναι βέβαιο ότι κάπου κοντά θα υπάρχει ένα βουνό, ένα δάσος ή ένα χωράφι για να προπονηθείς σαν homo sapiens. Σαν κανονικός άνθρωπος, δηλαδή.
Σκοπός σου δεν είναι να χτίσεις σώμα bodybuilder ούτε να αποκτήσεις πνευμόνια μαραθωνοδρόμου. Σε μια προπόνηση στην άγρια φύση περισσότερο μετράνε η ταχύτητα, η επιδεξιότητα, η ευλυγισία και η αμφισβήτηση του εαυτού σου. Με αυτό το σκεπτικό θα δημιουργείς συνεχείς αλλαγές στη ρουτίνα σου και θα μετατρέψεις την προπόνηση σε μια αληθινή περιπέτεια.
Ο George Hébert, ο πρωτεργάτης της φυσικής αγωγής, στο βιβλίο που έγραψε το 1912 με τίτλο «L’entrainement complet par la méthode naturelle» (Η Πλήρης Προπόνηση με Φυσική Μέθοδο) αναφέρεται στους τρόπους με τους οποίους μπορεί να επιβιώνει κάποιος στο φυσικό περιβάλλον με τη βοήθεια του σώματός του (καθόλου συμπτωματικά, αυτό το ιστορικό βιβλίο έμελλε να γίνει η σύγχρονη Βίβλος των οπαδών του parkour). Στις σελίδες του αναπτύσσονται όλες οι μέθοδοι, για να μπορεί ένας άνδρας:
> Nα περπατά και να τρέχει σε ανώμαλο έδαφος.
> Nα πηδά πάνω από ρυάκια.
> Nα κινείται στα τέσσερα ανάμεσα σε θαμνώδεις και δύσβατες περιοχές.
> Να σκαρφαλώνει σε κατακόρυφους γκρεμούς.
> Να ισορροπεί σε κόγχες βράχων.
> Να ρίχνει ή να σηκώνει φυσικά εμπόδια όπως μεγάλες πέτρες και κορμούς δέντρων.
> Να περπατά μέχρι τη μέση σε νερά και λάσπες.
> Να κολυμπά σε ορμητικά ποτάμια.
> Να αμύνεται.
Σ’ αυτό το τελευταίο, δώσε μεγάλη προσοχή: πιθανώς να έρθεις αντιμέτωπος και με πολλά άλλα όντα του ζωικού βασιλείου, τα οποία θα νιώσουν ότι παραβιάζεις το φυσικό τους χώρο. Αλλά τι Ταρζάν θα ήσουν αν δεν έπρεπε να αμυνθείς απέναντι σε ένα άγριο σκυλάκι;
