Οι εσωτερικές αναζητήσεις και ανησυχίες τελικά, έχουν την δύναμη να σε οδηγήσουν στην προσωπική σου ευτυχία και επιτυχία! Ζωντανή απόδειξη ο Δημήτρης Φιντιρίκος!
Ύστερα από την προηγούμενη, πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που σε γνωρίσαμε, μπήκαμε σε μια διαδικασία -μετά από ένα πολύ έντονο καλοκαίρι για όλους- που θέλαμε να ξανακάνουμε μια κουβέντα, να δούμε τι έχει αλλάξει από την τελευταία φορά που μιλήσαμε. Θεωρούμε πως ήταν μία πολύ δραστήρια περίοδος με πολλές διακυμάνσεις για τον εαυτό σου και το πώς ορίζεις της κοινωνία γύρω σου και το περιβάλλον.
Σίγουρα ήταν, μετά από μία περίοδο μεγάλης καραντίνας. Η καραντίνα μάς βοηθούσε πάρα πολύ στο να απομονωθούμε και να κάτσουμε να σκεφτούμε, να δούμε την κατάσταση, πώς είναι εδώ που φθάσαμε, τι είναι αυτό που μας συμβαίνει -ακόμα και ένα τέτοιο lockdown που θα ήταν στη χώρα της φαντασίας μας αν το συζητούσαμε άλλες στιγμές. Ήταν μία καλή περίοδος για να σκεφτώ πολλά πράγματα και να σχεδιάσω τα επόμενά μου βήματα, τα επόμενά μου όνειρα, τους επόμενούς μου στόχους.
Παρακολουθώντας τα social media, που είναι η μοναδική πηγή καθημερινής επικοινωνίας που μπορεί να έχεις με έναν άνθρωπο τη σήμερον ημέρα, είδαμε ότι προσπαθούσες πραγματικά να μην είσαι αμέτοχος σε όλα αυτά που συμβαίνουν, αλλά με τον δικό σου διακριτικό τρόπο. Δεν έδωσες ένα στίγμα ότι δημιουργείς ένα fake προφίλ για να δείχνεις σοβαρός, αλλά μέσα στην καθημερινότητά σου φαινόταν πολύ έντονη η δραστηριότητά σου στην πραγματική κοινωνική προσέγγιση που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.
Αν είναι κάποιος σοβαρός θεωρώ ότι φαίνεται και στο τσαλάκωμά του. Όταν κάποιος είναι στημένος και ψεύτικος, άρα παίζει ένα ρόλο και για αυτό είναι στημένος, δεν θεωρώ ότι είναι σοβαρός. Σοβαρός είναι ο άντρας που έχει το λόγο του -και από τη ζωή του, και από τα παραδείγματα που δίνει ο ίδιος, και όχι από αυτά που λέει να κάνουν οι άλλοι αλλά από αυτά που κάνει ο ίδιος.
Αν από τον Απρίλη και μετά βάζαμε μία γραμμή της ζωής σου, ποια θα ήταν τα πιο σημαντικά bullets;
Σίγουρα μετά από μία τέτοια κατάσταση υπάρχει ένα bullet αγωνίας για το πώς θα είναι η επόμενη μέρα και η επόμενη κατάσταση της καθημερινότητάς μας, των δουλειών μας, της ζωής μας γενικά. Ένα άλλο bullet θα είναι οι επόμενοι στόχοι, ένα άλλο θα είναι το τι πέρασα, τι μου άρεσε και τι δεν μου άρεσε και ένα τέταρτο bullet θα ήταν οι σκέψεις που έχω κάνει, πώς θα θεωρούσα εγώ ότι μπορούν να βελτιωθούν αρκετά πράγματα.
Θα θέλαμε πολύ να ακούσουμε από έναν άνθρωπο σαν εσένα, με την επιτυχία που έχεις καταφέρει να έχεις μέχρι τώρα στη ζωή σου, τι θεωρεί ότι θα έπρεπε να αλλάξει για να μπούμε σε μία διαφορετική τροχιά.
Πρώτα από όλα θα πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, ο εαυτός μας, οι σκέψεις μας και η αυτοκριτική μας, γιατί ο μόνος άνθρωπος που μπορούμε να κρίνουμε πραγματικά είναι ο εαυτός μας. Είναι και ο μόνος άνθρωπος που μπορούμε κάπως να τον ελέγξουμε, γιατί όποιον και να κρίνουμε, ο καθένας είναι διαφορετική προσωπικότητα και βάση στο τι κάνει. Είναι σαν να σπέρνεις ένα σπόρο. Ανάλογα τον σπόρο που θα βάλεις, πώς θα τον φυτέψεις και πώς θα τον προσέξεις κλπ. θα πάρεις τον αντίστοιχο καρπό. Ο καθένας με τις επιλογές του, με τους στόχους, με τα όνειρά του και με τη φαντασία του.
Αυτό θεωρείς πως είναι κάτι που θα έπρεπε να ξεκινάει από το σπίτι;
Σε καμία περίπτωση. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του προσωπικότητα, από όποιο σπίτι και να είναι, εξαρτάται από τι υλικό είναι φτιαγμένος. Κάποιοι άνθρωποι στην εκπαίδευση χαλάνε, κάποιοι φτιάχνουν, κάποιοι χειροτερεύουν, κάποιοι χάνονται. Για μένα είναι η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, του κάθε παιδιού, του κάθε μωρού. Βλέπεις δύο – τρία μωρά και έχουν διαφορετικό χαρακτήρα και είναι από την ίδια οικογένεια.
Νιώσαμε ότι τελευταία με το περιστατικό με την πολύ γνωστή κοπέλα που πέθανε από καρκίνο και ανέβασε ένα βίντεο που είχε ετοιμάσει, ότι επηρεάστηκες αρκετά.
Σίγουρα, γιατί όταν βλέπεις μία κοπέλα της διπλανής πόρτας, μία κοπέλα που και μέσω social media την ήξεραν κάποιοι (εγώ προσωπικά δεν την ήξερα) παρατήρησα την ιστορία της όταν κάποιος την ανέβασε και διάβασα για να δω τι συνέβη. Είδα μία κοπέλα που στο παρελθόν ήταν όλα κανονικά, τη βλέπαμε να βγαίνει έξω, να είναι με τα αυτοκίνητά της που από ό,τι κατάλαβα ήταν πάθος της, να διασκεδάζει κ.λπ., και μετά από πολύ καιρό που σχεδίαζε και φανταζόταν άλλα πράγματα, πώς αυτά που σχεδίαζε απλά δεν μπόρεσε να τα πραγματοποιήσει και πόσο ξαφνικά και γρήγορα έφυγε πάλι ένας νέος άνθρωπος.
Άρα η ζωή τρέχει και έχει χάσει την ουσία της;
Φυσικά και νομίζω ότι έχουμε μπερδευτεί όλοι και είμαστε σε ένα παιχνίδι ταχύτητας, αγωνίας, άγχους και πολλές φορές χάνουμε την ουσία, καθώς και πολλά πράγματα και στιγμές της καθημερινότητας. Είναι μία ταινία του Χόλυγουντ -νομίζω το “The Click”- με τον πρωταγωνιστή να κάνει συνέχεια forward τη ζωή του και ουσιαστικά έχει πετύχει αυτά που ονειρευόταν, έχει πετύχει επαγγελματικά κ.λπ., αλλά η ζωή του έχει περάσει και ουσιαστικά δεν έχει ζήσει τίποτα.
Άρα βάσει αυτών θεωρείς πως σημασία έχει το ταξίδι;
Εννοείται. Μα η ουσία δεν είναι η κατάκτηση της Ιθάκης αλλά το ταξίδι για την κατάκτησή της. Αυτό είναι που σου χαράζει τη ζωή σου, σου δείχνει ποιος είσαι και τι κατάφερες. Σκέψου έναν αθλητή που κατέκτησε ένα μετάλλιο. Είναι το ίδιο να του το δώσεις έτοιμο στο χέρι επειδή είχε έναν γνωστό π.χ. και το ίδιο είναι να αγωνιστεί, να τραυματιστεί, να σηκωθεί, να νιώσει ότι θα αποτύχει, να θυμώσει, να πεισμώσει και μετά να τα καταφέρει; Αυτό ισχύει για όλους τους τομείς. Και στο επαγγελματικό κομμάτι, το ίδιο είναι να κληρονομήσεις κάποια πράγματα και το ίδιο είναι να τα χτίσεις από το μηδέν μόνος σου; Είναι τελείως διαφορετική η διαδρομή, το ταξίδι και η οπτική εικόνα που έχεις για τη ζωή.
Η μασημένη τροφή είναι κάτι σύνηθες για την εποχή μας;
Δυστυχώς και με μασημένη και χωρίς τροφή, είναι σαν να μας ενδιαφέρει πιο πολύ πώς θα κατηγορήσουμε κάποιον παρά να κάτσει ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και να παλέψει για αυτό που θέλει. Όλοι θέλουμε κάτι, σημασία όμως έχει το ποιος σηκώνεται να το κυνηγήσει και να το προσπαθήσει.
Πάνω σε αυτό βρίσκει έδαφος όλη αυτή η κατάσταση με τα social media και δημιουργεί όλο αυτό το fast forward, γιατί βλέπουμε πως όλοι ψάχνουν το τι έκανε ο άλλος χωρίς να σκέφτονται πώς το έκανε ή ότι θέλουν την τέλεια γυναίκα χωρίς να τους νοιάζει ποια είναι.
Ναι δυστυχώς. Τα social media έχουν τα καλά τους, που θεωρώ πως είναι ότι μίκρυναν τον κόσμο, έγινε πιο εύκολη η επικοινωνία. Τα social media μας έχουν κάνει να κοιτάμε την επιφάνεια και την ταχύτητα και όχι την ουσία, γιατί μπορείς ακαριαία να δεις και να συνομιλήσεις με τον οποιονδήποτε άμεσα και να έχεις μία πλήρη εικόνα του με φωτογραφίες, βίντεο κλπ.
Ποια είναι η άποψή σου για το καλό και το κακό στη ζωή μας; Μπορούμε να κρίνουμε έναν άνθρωπο μόνο από αυτό που βλέπουμε;
Φυσικά και όχι, το εντελώς αντίθετο. Το αλάτι μοιάζει με ζάχαρη και ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Θεωρώ ότι η εικόνα μπορεί πολλές φορές να σε ξεγελάσει. Και η ταχύτητα μπορεί να σε ξεγελάσει, το θέμα είναι η διάρκεια. Εκεί μπορείς να δεις τα πάντα. Να περάσουν καταιγίδες, χιόνια, βροχές, ζέστη, κρύο και τότε θα φανεί τι είναι ο καθένας. Η ζωή είναι αγώνας αντοχής, όχι ταχύτητας.
Οι αρχαίοι έλεγαν παν μέτρον άριστον.
Φυσικά, γιατί όταν χάνεται το μέτρο χάνονται όλα. Από την καθημερινότητά μας, πρέπει να φάμε ένα γλυκό. Αν φάμε εκατό χιλιάδες γλυκά θα πάθουμε ζάχαρο. Πρέπει όλα να υπολογίζονται ανάλογα με το για ποιο πράγμα μιλάμε. Το παν μέτρον άριστον πρέπει να είναι βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας σε όλα. Στο πόσο δουλεύουμε ας πούμε. Αν δουλεύουμε όλη μέρα θα χάσουμε τη ζωή μας. Πρέπει να μπορέσουμε να ρυθμίσουμε κάποια πράγματα, να έχουμε έναν μπούσουλα.
Σίγουρα είναι χρήσιμο να ψάξει ο καθένας για τον εαυτό του το ποιο μέτρο είναι το άριστο, γιατί άλλο είναι για σένα, άλλο για μένα.
Ο καθένας έχει το δικό του και θεωρώ ότι θα κριθεί από τα όνειρα και τους στόχους του. Βάσει αυτών θα είναι τα μέτρα του, το τι θέλει να κάνει παραπάνω ή παρακάτω.
Πάμε σε μία πιο δύσκολη κατάσταση που τη βιώσαμε και εσύ τη βίωσες πιο έντονα από εμάς. Κάποια στιγμή φαινόταν ότι είσαι διακοπές και ξεκουράζεσαι με την παρέα σου και ξεσπούν οι φωτιές στην Εύβοια και την επόμενη μέρα βρίσκεσαι αμέσως εκεί.
Ναι γιατί άρχισα να βλέπω εικόνες που δεν πίστευα στα μάτια μου. Έβλεπα τη χώρα να καίγεται. Είδα τα δάση που τόσο αγαπώ και πάω και τρέχω και περπατάω και παίζω με τα σκυλιά μου να καίγονται. Με το που είδα το μέγεθος της κατάστασης, και επειδή είναι σημεία που γνωρίζω και έχω ξαναπεράσει, ειδικά στην Αθήνα αυτή η διαδρομή που κάηκε εγώ πολλές φορές που ταξιδεύω, πάντα θυμάμαι ότι χάζευα το δάσος και έλεγα “τι ωραίο”. Ήταν ένα πολύ όμορφο τοπίο πριν μπεις στην Αθήνα. Κάηκε λοιπόν ένας μεγάλος πνεύμονας της Αθήνας -και φυσικά στην Εύβοια που έγινε η μεγάλη καταστροφή. Ήμουν σε διακοπές και έβλεπα κάθε μέρα αυτά λοιπόν και αποφάσισα ότι δεν μπορώ να κάνω διακοπές και να διασκεδάζω όταν το σπίτι μου καίγεται και δεν ξέρουμε και σε τι σημείο, ειδικά όταν έχουμε ζήσει και τη φωτιά στο Μάτι που κάηκε τόσος κόσμος. Αμέσως κανόνισα και επέστρεψα πίσω και επειδή έβλεπα τις εκκλήσεις για βοήθεια ξεκίνησα να προσπαθώ να δω πώς θα βοηθήσω.
Ήταν αντανακλαστικό δηλαδή.
Ναι ήταν θέμα ενσυναίσθησης, δεν μπορεί εσύ να είσαι διακοπές και στο σπίτι σου να καίγονται.
Ακούστηκε πολύ ότι ήταν μία προβολή της καλής πλευράς ενός ανθρώπου που θέλει να την βγάλει προς τα έξω, αλλά αν κάποιος σε παρακολουθούσε ήξερε πως δεν υπήρχε κάποιο υλικό που τροφοδοτείται από εσένα, αλλά από τους γύρω τροφοδοτούνταν ότι είσαι εκεί.
Οι κακοπροαίρετοι πάντα υπάρχουν. Όταν γύρισα από εκεί καθημερινά έβλεπα ότι τα social media κάποια στιγμή έδειχναν στο 70% τις φωτιές και τις εστίες που άνοιγαν, τα σπίτια και τα ζώα που καιγόντουσαν, που με τρέλαινε αυτό το πράγμα γιατί ό,τι και να λέμε αυτό είναι το σπίτι τους και είναι ανήμπορα να φύγουν από εκεί, κάηκαν άλογα, σκαντζόχοιροι, τα πάντα. Και όταν λοιπόν γίνεται αυτό και έβλεπα κάποιους να ανεβάζουν σαμπάνιες, φαγητά, πάρτι κ.λπ. μου έστριψε ο εγκέφαλος. Τους έκραξα παρόλο που δεν είμαι ικανός να κράξω, ακόμα κι εγώ που μπορεί να κάνω μία τέτοια ζωή, να βγω, να διασκεδάσω, να τα δείξω κ.λπ. όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο πενθούμε. Δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες. Καιγόντουσαν τόσα σπίτια δίπλα μας, τα δάση που αναπνέουμε.
Έχει να κάνει με τον ανθρώπινο παράγοντα δηλαδή.
Μα αυτό θεωρώ ότι είναι και το πρόβλημα στη χώρα μας σήμερα, και για αυτό είχαμε μία ζωή τόσους εμφυλίους, ότι δεν μπορούμε να είμαστε ενωμένοι σαν μία γροθιά όλοι μαζί. Για αυτό έχουμε συνέχεια προβλήματα σε όλους τους τομείς. Και στο κομμάτι της πολιτικής ας πούμε δεν θεωρώ ότι είμαστε μία χώρα που δεν μπορούμε να κάτσουμε μία φορά να τα βρούμε και μία φταίει ο ένας και μία ο άλλος. Εμάς τι μας ενδιαφέρει; Μας ενδιαφέρει η χώρα μας να πηγαίνει μπροστά, να δυναμώνει, να δουλεύει ο τουρισμός, να δουλεύουν project, να δουλεύει ο κόσμος, να είναι καλά και ευχαριστημένοι όλοι.
Πριν μιλήσαμε για ένα κοινωνικό φαινόμενο όπου ο καθένας ψάχνει την ευκολία του. Όταν πήγες εκεί πως ήταν τα πράγματα;
Πρώτα από όλα και για να πω κάτι και στο θέμα των social media που λέγαμε πριν, έγινε ένα καλό σε αυτή την κατάσταση. Ενεργοποιήθηκαν δύο φίλοι που είναι πολύ ισχυροί στα social media, o Αλέξανδρος Κοψιάλης και ο Doctor Χταπόδιας και στις πυρκαγιές που δεν μπορούσες να πλησιάσεις και να περάσεις, έγιναν μεγάλες εκκλήσεις για τρόφιμα, για είδη ανάγκης και για διάφορα πράγματα που χρειαζόντουσαν. Ενεργοποιώντας αυτούς τους δύο ανθρώπους έκαναν μία τεράστια κινητοποίηση μέσω των social media και με μεγάλη χαρά είδα ότι σε μία τέτοια ανάγκη συσπειρώθηκε τόσο πολύ ο κόσμος, βοηθούσε ή έστω ρωτούσε πώς μπορεί να βοηθήσει, γιατί κάποιος ίσως να μην μπορούσε. Μαζί με αυτούς και με άλλον ένα φίλο που έχει και μία κάβα συγκεντρώσαμε τεράστιες ποσότητες βοήθειας, ξεκινώντας από ένα κομμάτι δικό μου με ίδια κεφάλαια που πήρα κάποια πράγματα, συγκεντρώθηκαν ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες από αυτές που είχα προσφέρει εγώ. Για να καταλάβεις συγκεντρώθηκαν 30 φορτηγά πράγματα. Είναι απίστευτο νούμερο και είναι απίστευτο ότι κάθε μέρα ήταν εκεί 100 άτομα, μπορεί και παραπάνω, και βοηθούσε ο ένας με τον άλλον από το πρωί ως το βράδυ. Κάτι υπάρχει, το θέμα είναι γιατί το χάνουμε σε άλλα ζητήματα και γιατί τρωγόμαστε μεταξύ μας.
Θεωρείς ότι η σωστή τοποθέτηση να πει κάποιος είναι ότι αυτό είναι μία κίνηση φιλανθρωπίας;
Αυτό είναι μία κίνηση έκτακτης ανάγκης και μία κίνηση αυτόβουλης βοήθειας από τον καθένα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε ανακοινωθεί κάτι δημόσια, απλώς έκαναν έκκληση μέσω των social και οι άνθρωποι πήγαν εκεί. Δεν ήταν δηλαδή ένα στρατιωτικό γεγονός που όλοι έπρεπε να κάνουμε κάτι ενώ λειτούργησε σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι σαν τέτοιο περιστατικό, που όλος ο κόσμος ήταν εκεί και βοηθούσε και στήριζε και πολλοί πήγαιναν στις φωτιές, πολλοί έπαιρναν σπίτι τους άλλους ανθρώπους. Για πρώτη φορά είδα να ενωνόμαστε και με χαροποίησε πολύ αυτό. Η φιλανθρωπία για μένα είναι ένας όρος που δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται. Θα έπρεπε δηλαδή από μόνοι τους, το κράτος ή δεν ξέρω ποιοι φορείς, να μην επιτρέπουν να κάνει ο καθένας μία έκκληση για κάποια πράγματα -που θα μπορούσε σε μία τέτοια κοινωνία που ζούμε το 2022 και η τεχνολογία και όλα καλπάζουν και υποτίθεται ότι όλοι είμαστε πολιτισμένοι να υπάρχουν τέτοιες ανάγκες. Από ανάγκες ότι κάποιος δεν έχει να φάει, να θέλει κάποιος ένα καροτσάκι, από ανάγκες τροφίμων και δεν ξέρω τι άλλο. Από ανάγκες χρημάτων σε παιδάκια που κάθε τρεις και λίγο βλέπουμε εικόνες ότι για να κάνουν το χειρουργείο πρέπει να μαζευτούν αυτά τα χρήματα, έπρεπε να υπάρχει κάπως ένα σύστημα σε τέτοιες ανάγκες που είναι πραγματικές να είναι όλα τακτοποιημένα και να μην χρειάζεται να βρεθεί ο κάθε τρελός, μόνος του ή που είναι φιλάνθρωπος ή που θέλει να το παίξει φιλάνθρωπος. Δεν έπρεπε να υπάρχει καν αυτός ο όρος. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί τα νοσοκομεία κ.λπ. όταν πρόκειται για περιπτώσεις μικρών παιδιών δεν είναι όλα με κάποιο τρόπο καλυμμένα και πρέπει να βγαίνουν οι γονείς για έρανο ή να πεθάνουν τα παιδάκια. Κάπου ίσως κάνω λάθος ή ενοχλήσω κάποιους, αλλά πολλά πράγματα στο μυαλό μου δεν ταιριάζουν.
Άρα εσύ πιστεύεις στον όρο «άνθρωπος».
Από τη στιγμή που ο άνθρωπος κυβερνάται υποτίθεται και ανήκει σε ομάδες, έπρεπε αυτές οι ομάδες ή οι κυβερνήσεις να έχουν έναν αυτόματο τρόπο και όλα αυτά να είναι τακτοποιημένα, να μην υπάρχουν τέτοιου είδους ανάγκες. Ειδικά για τρόφιμα, για ένα αναπηρικό αμαξίδιο, για ρούχα και πράγματα πρώτης ανάγκης. Αυτά έπρεπε κάπως να είναι δεδομένα και κυρίως τα θέματα υγείας.
Έχουμε συνδέσει τη φιλανθρωπία με τους πλούσιους ανθρώπους.
Εκεί είναι το πιο αστείο γιατί οι πιο φιλάνθρωποι είναι οι πιο μικροί. Ο πιο απλός φιλάνθρωπος θα πάρει κάποιον και θα τον περάσει απλά στο απέναντι πεζοδρόμιο γιατί δεν μπορεί. Απλά οι πιο πλούσιοι κάνουν πιο πολύ θόρυβο. Αλλά το θέμα να είσαι φιλάνθρωπος, αν έχεις τη δυνατότητα θα κάνεις πιο πολλά, αν δεν την έχεις θα κάνεις πιο λίγα. Ό,τι μπορεί ο καθένας κάνει. Το θέμα είναι να ενεργοποιείσαι. Ένα ωραίο ρητό λέει «όταν πονάς, είσαι ζωντανός. Όταν αισθάνεσαι τον πόνο του άλλου, είσαι άνθρωπος».
Πώς θεωρείς έναν ιδανικό κόσμο;
Θεωρώ ότι θα έπρεπε πολλά πράγματα να διορθωθούν. Θεωρώ ακράδαντα ότι το πρόβλημα του πλανήτη μας είναι ότι έχουμε μεγαλώσει πάρα πολύ. Πλέον είμαστε over populated. Έχουμε διαλύσει όλα τα δάση, όλους τους ζωότοπους, όλες τις θάλασσες και έχουν εξαφανιστεί όλα τα ζώα γιατί πληθαίνουμε συνέχεια.
Για μένα, θα ακουστεί τρελό και δεν ξέρω αν θα παρεξηγηθεί, αλλά είναι μία σκέψη που έχω κάνει για το πώς θα μπορούσε να είναι καλύτερα ο κόσμος γιατί συνέχεια κάνω τέτοιες σκέψεις. Θα έπρεπε να μπει ένα φρένο στην αναπαραγωγή του ανθρώπου. Παρόλο που ακούγεται έτσι αστείο, τι θέλω να πω: Γιατί όταν ένας άνθρωπος θέλει να υιοθετήσει ένα παιδάκι που του έτυχε ένα δυσάρεστο γεγονός και χάθηκαν οι γονείς του ή είναι από μία ακατάλληλη οικογένεια, που συνήθως αυτοί είναι πιο πολλοί, που είναι ορφανά, πρέπει να έχει τόσα κριτήρια; Και γιατί όταν κάποιος πάει να γεννήσει ένα παιδί, να φέρει δηλαδή ένα καινούριο παιδί στον τόπο, που προσέξτε μπορεί να κινδυνεύει να το παρατήσουν και να πρέπει ο άλλος να το υιοθετήσει με αυτά τα κριτήρια, να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις; Γιατί αυτό το κομμάτι δεν λύνεται και πρέπει να υπάρχει και μία λίστα υποχρεωτικών στάνταρ για να μπορείς να γίνεις γονιός; Να είσαι καλά στην υγεία σου, να μην έχεις κάποιο νόσημα που αύριο το παιδί θα το κληρονομήσει, να μην είσαι τοξικομανής που η υγεία του παιδιού μετά θα είναι αποδεδειγμένα προβληματική και θα έχει θέματα, να έχεις μία συγκεκριμένη οικονομική κατάσταση, μην φέρεις ένα παιδί στον κόσμο και δεν μπορείς να το συντηρήσεις.
Πολλά παιδιά, όπως αυτά που βλέπουμε στην Αφρική, είναι παρατημένα μέσα σε τσίγκους, μέσα σε δρόμους, ζουν σε άθλιες συνθήκες γιατί απλά οι γονείς τους λειτουργούσαν χωρίς να ξέρουν ή γιατί δεν έπαιρναν προφυλάξεις ή γιατί δεν είχαν χρήματα για να πάρουν προφυλάξεις. Και γεννιούνται παιδιά, που αυτό αύριο δημιουργεί πρόβλημα και στη δικιά μου ζωή. Γιατί θα πρέπει να συγκεντρώνονται χρήματα για να βοηθάνε αυτά τα παιδιά, γιατί αναγκαστικά θα καταναλώνουν νερό, ενέργεια, τροφή, ζώα, δάση, σπίτι, ό,τι καταναλώνουμε σαν άνθρωποι, οξυγόνο, τα πάντα. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν κριτήρια ειδικά όταν βλέπουμε ότι ο πλανήτης έχει χτυπήσει συναγερμό, λιώνουν πάγοι, αυτά που έγραφαν οι Γραφές τα βλέπουμε μπροστά μας, πυρκαγιές παντού, καίγονται τα δάση, το οξυγόνο μας, όλα τελειώνουν γιατί αυτό είναι η υπερκατανάλωση. Παλιά οι οικογένειες τρώγανε μία φορά την εβδομάδα κρέας και αν. Τώρα τρώμε πέντε φορές την ημέρα κρέας, όλοι. Σκεφτείτε πόσα ζώα σφάζονται κάθε μέρα. Δισεκατομμύρια ζώα, δισεκατομμύρια δάση γίνονται κάρβουνο για ενέργεια.
Τα κριτήρια που θα έχουν οι άνθρωποι που θέλουν να γίνουν γονείς θα τα δημιουργήσουν αυτοί που έχουν κάνει τα κριτήρια και για την υιοθεσία;
Είναι πολύ απλό. Γιατί να μην είναι αντίστοιχα κριτήρια, όπως είναι να υιοθετηθεί ένα παιδί να είναι και για να γεννηθεί. Δεν θα δώσουν ένα παιδί για υιοθεσία αν η οικογένεια είναι άποροι. Δεν θα δώσουν ένα παιδί για υιοθεσία αν η οικογένεια είναι τοξικομανείς ούτε ψυχικά άρρωστοι. Θα τους ελέγξουν για να δουν αν μπορούν να συντηρήσουν το παιδί. Θα τους ελέγξουν για να δουν, αν μπορούν να συντηρήσουν το παιδί. Και να σου πω και κάτι στην τελική, γιατι εγώ που ξέρω για εμένα, ότι θα ήμουν κατάλληλος γονιός; Ποιος μου λέει ότι θα μπορούσα να είμαι γονιός; Δεν με βγάζω από το πρόβλημα. Είναι χαζό να κρυβόμαστε, αφού πνιγόμαστε. Ο πλανήτης είναι ένα καράβι που αντέχει τόσο βάρος επάνω του και εμείς το έχουμε φορτώσει από τον εγωισμό μας σαν είδος, από την απίστευτη τρέλα να τα κατακτήσουμε όλα και να έχουμε τους κληρονόμους μας. Είναι ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι μυαλού που θα πρέπει να λυθεί. Και λέω παιχνίδι μυαλού γιατί πρέπει να σκεφτούμε ότι όσο εμείς το συνεχίζουμε, αυτό το μαγαζί θα τελειώσει και θα τελειώσουμε κι εμείς μαζί του.
Πρώτη φορά βγαίνει κάποιος και λέει για τα κριτήρια του να υιοθετήσεις ένα παιδί. Θίγεις ένα ευαίσθητο θέμα.
Το πρόβλημα της δημοκρατίας μας είναι ότι όλοι έχουν γνώμη. Δεν υπάρχουν δηλαδή κριτήρια για το ποιος έχει γνώμη. Υπάρχουν ειδικοί γι’ αυτό με τα κριτήρια, ψυχολόγοι, δικηγόροι, γιατροί, οι άριστοι όπως έλεγαν στην αρχαιότητα. Που έχουν μια γνώση παραπάνω από εμάς. Εγώ δεν έχω σπουδάσει και θεωρώ ότι αν κάποιος έχει κάτσει 4-5 χρόνια θα έχει μάθει και κάτι παραπάνω από εμένα που η γνώση μου είναι εμπειρική και του πεζοδρομίου, της ζωής.
Και πώς κατάφερες να δεις όλες αυτές τις πτυχές;
Γιατί έχω τα μάτια μου και το μυαλό σε εγρήγορση, σκέφτομαι και δεν κοιτάω μόνο το προσωπικό μου όφελος και καλό αλλά του συνόλου, γιατί σε αυτό ζω και όχι μόνος μου σε αμπούλα.
Οι γονείς σου όταν σε μεγάλωσαν επειδή ήταν διαφορετική η κοινωνία αποκλείεται να σου είχαν δώσει τέτοια…
Με ρωτάνε σε συνεντεύξεις “ποια πράγματα σε βοήθησαν να πετύχεις στη ζωή σου;” και θα πω ότι έχω πετύχει στη ζωή μου μόνο όταν φτάσω στα βαθιά γεράματα που θα κοιτάξω τη ζωή μου ανάποδα γιατί τότε θα κλείσει ο κύκλος της ζωής. Το γκολ το βάζεις στη λήξη του αγώνα. Στη μέση του αγώνα μπορεί να κερδίζουμε 10-0 και μέχρι το τέλος να φάμε 50 γκολ. Άρα όταν θα λήξει ο αγώνας και θα είμαι προς το τέλος θα σας πω αν ήμουν επιτυχημένος ή όχι.
Τι σημαίνει επιτυχημένος για σένα;
Υπάρχουν πολλά πράγματα. Άλλος πιστεύει ότι είναι επιτυχημένος επειδή έχει χρήματα, άλλος επειδή είναι ευτυχισμένος, άλλος επειδή έχει μια όμορφη γυναίκα ή έναν όμορφο άντρα. Για μένα είναι να μπορείς να ζεις και να κάνεις το ταξίδι της ζωής και επειδή καλώς ή κακώς στην κοινωνία που ζούμε χρειάζονται χρήματα για να μπορείς να φας το φαγητό που θες, να πας τη βόλτα που θες, ένα κομμάτι είναι να είσαι επιτυχημένος επαγγελματικά. Επιτυχημένος είναι να έχεις μία ποικιλία επιτυχιών. Να είσαι ευτυχισμένος, να είσαι οικονομικά βιώσιμος, να μπορείς να ζεις τη ζωή που θέλεις χωρίς να στερείσαι κάτι και επίσης να αφήσεις ένα καλό παράδειγμα και μια ιστορία, μια παρακαταθήκη για τον κόσμο, τη ζωή σου, τα παιδιά σου. Μην περάσεις, φας, γλεντήσεις, κλάψεις και φύγεις.
Έχεις διαβάσει και Μικρό Πρίγκηπα, έτσι;
Γενικά δεν διαβάζω καθόλου. Είναι κάτι που από μικρός με μάλωνε η μάνα μου γιατί δεν διαβάζω αλλά πάντα άκουγα παρά πολύ και έβλεπα συνεχόμενα παραδείγματα και διάβαζα πολλά quotes. Για τον Μικρό Πρίγκιπα έχω δει σχεδόν όλα τα quotes που έχει. Και τι λέει ο Μικρός Πρίγκιπας; Ότι «αυτό που είναι ορατό στα μάτια είναι ορατό στην καρδιά και στο συναίσθημα».
Άρα κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα βλέπεις μόνο με τα μάτια σου αλλά και με την καρδιά σου. Η καρδιά μπορεί να σε χαροποιήσει, μπορεί και να σε πονέσει, αλλά και τα δύο αυτά συναισθήματα θα σου πουν ότι είσαι ζωντανός. Άρα είναι στο χέρι σου και το πώς θα το διαχειριστείς.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχεις καταφέρει μέχρι τώρα στη ζωή σου για να μπορέσεις να στηριχτείς σαν άνθρωπος πρώτα;
Το ρόδο βγάζει αγκάθι και το αγκάθι βγάζει ρόδο. Το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα στη ζωή μου -και ακόμα συνεχίζω- είναι να ξεχάσω ό,τι μου μάθανε. Αυτό ήταν η μεγαλύτερή μου δυσκολία, γιατί ο κάθε γονιός και η κάθε κοινωνία σού μαθαίνει κάποια πράγματα που μετά βγαίνεις έξω, στην πραγματική ζωή, και βλέπεις ότι σου λέγανε άλλα και είναι άλλα. Αυτό σου τα γκρεμίζει όλα -ή σε τρελαίνει ή σε αγχώνει ή σε θυμώνει.
Για παράδειγμα κάθε γονιός θέλει το παιδί του να κάνει μία συγκεκριμένη δουλειά. Άρα έχει μάθει το παιδί του ότι αυτό είναι το σωστό που πρέπει να κάνει και αν αυτό δεν αρέσει στο παιδί, τότε το παιδί πρέπει να ξεμάθει αυτό που του έλεγε ο πατέρας του ότι είναι ωραίο και να ακολουθήσει αυτό που έχει στο μυαλό του και στην καρδιά του.
Αντίστοιχα αυτό ισχύει για την κοινωνία και για το πώς λειτουργούν πολλά πράγματα που σου τα δείχνουνε αλλιώς και είναι αλλιώς. Στο θέμα του πώς θα βρεις δουλειά για παράδειγμα, σου λένε πήγαινε σε αυτό το πανεπιστήμιο και μόλις τελειώσεις θα βρεις δουλειά. Και βγαίνει ο άλλος έξω και επειδή το διάλεξαν οι γονείς του το επάγγελμα αυτό δεν μπορεί να βρει δουλειά. Άρα αναγκάζεται να ξεμάθει αυτό που πίστεψε.
Άλλο ένα παράδειγμα είναι όταν λένε στις κοπέλες να βρεις τον πλούσιο, τον έξυπνο, τον ωραίο και πάει η κοπέλα και τον βρίσκει και βλέπει ότι ο γαμπρός είναι τελικά ένας μαλάκας και μισός και δεν είναι ευτυχισμένη. Και στο τέλος καταλήγει να καταλαβαίνει ότι αυτό που της δείξανε ότι είναι το σωστό και το καλό δεν είναι αυτό που την κάνει ευτυχισμένη. Δεν πρέπει πάλι να ξεμάθει αυτό που έμαθε;
Πιστεύεις στο άλλο σου μισό ή στο άλλο ολόκληρο;
Πάντα στο άλλο ολόκληρο, όχι στο άλλο μισό. Το άλλο μισό είναι αυτό που ζητάνε όλοι. Αν ενωθεί ένα μισό με ένα άλλο μισό θα έχεις για πάντα κάτι προβληματικό, ενώ αν είστε δύο ολόκληρα που πάνε μαζί, θα είναι όλα μαγικά. Φυσικά πρέπει να εξελίσσεσαι συνέχεια, γιατί την στασιμότητα τη βαριέσαι και μετά θα μείνεις πίσω. Η ζωή προχωράει, ο χρόνος κυλάει και δεν ξαναγυρνάει. Τα λεφτά πάνε και έρχονται, ο χρόνος όμως δεν ξαναγυρίζει πίσω. Πήγαινε στον Μπιλ Γκέιτς και πες του όσα δισεκατομμύρια έχει να τα ανταλλάξει με την ηλικία σου. Εγώ στοιχηματίζω ό,τι έχω και δεν έχω ότι θα σου πει ναι. Και ας μείνει στο δρόμο. Αρκεί να γίνει ξανά 18 χρόνων.
Το νιώθεις κι εσύ έτσι;
Εννοείται, γιατί το θέμα είναι ότι η πραγματική περιουσία που έχουμε είναι ο χρόνος. Αν τα χάσεις όλα τα φτιάχνεις ξανά. Κανένας άξιος δεν χάνεται ποτέ. Χάνονται αυτοί που δεν προσπάθησαν.
Τι θεωρείς ευτυχία στη ζωή;
Ευτυχία είναι κάτι που ξεκινάει από μέσα σου. Θα βλέπεις το ποτήρι μισό άδειο ή μισογεμάτο. Ανάλογα το πώς το επιλέγεις εσύ. Αν θες να είσαι ευτυχισμένος θα βρεις τον τρόπο και στο πιο άσχημο πράγμα που σου συνέβη ή στο πιο άσχημο πράγμα που βλέπεις, θα βρεις το κομμάτι που θα σε χαροποιεί ή θα σου δώσει κουράγιο και δύναμη. Αν θες να είσαι μίζερος, θα τα έχεις όλα και δεν θα είσαι ευτυχισμένος. Σημασία έχει να γελάμε γιατί είμαστε ταξιδιώτες σε αυτή τη ζωή. Αύριο δεν ξέρουμε αν θα είμαστε εδώ, άρα κάθε μέρα είναι ένα δώρο.
Προσπαθείς να επηρεάζεις τους κοντινούς ανθρώπους με τη στάση σου απέναντι στη ζωή ή θεωρείς ότι ο καθένας πρέπει να το βρίσκει μόνος του;
Σίγουρα εσύ με το παράδειγμά σου και όχι με τα λόγια σου κάνεις μία ζωή. Την βλέπουν και αν σου ζητήσουν τη γνώμη σου τη λες ή τους συμβουλεύεις εσύ από μόνος σου. Ακόμα και από τη συζήτηση που κάνουμε τώρα, μακάρι να βοηθηθεί κάποιος όταν την διαβάσει.
Έχουμε γεννηθεί όλοι σαν μια λευκή κόλλα;
Στο μαιευτήριο όταν βλέπεις τα μωρά στη σειρά δεν γράφει πάνω από το καθένα αυτός είναι δολοφόνος, αυτός είναι κλέφτης, αυτός είναι γιατρός, αυτός είναι ό,τι είναι. Οι ταμπέλες γίνονται μετά, στην εκπαίδευση. Με τα ερεθίσματα που παίρνουν από γύρω τους.
Άρα δεν ξέρουμε αν τελικά υπάρχει ένας δρόμος ο οποίος θα σε οδηγήσει σε κάτι συγκεκριμένο που θα το ξέρεις από πριν.
Όχι -και αυτό είναι η ομορφιά της ζωής. Είναι άγνωστη. Για αυτό πρέπει να κάνουμε ένα συνδυασμό πραγμάτων για το παρόν και το μέλλον μας. Κάθε λεπτό που περνάει είναι παρελθόν και για να μην το κοιτάμε και μετανιώνουμε πρέπει να είναι ένα παρελθόν που να μας γεμίζει και να μας κάνει περήφανους.
Το ταξίδι είναι ομορφιά για την Ιθάκη, άρα πάμε, ανοίγουμε τα πανιά μας και το θέμα είναι πώς θέλει να πάει ο καθένας. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.
Νομίζω ότι αυτό όλοι το συνειδητοποιούμε όταν φτάσουμε σε ένα κομμάτι που έχουμε χάσει κάτι με την υγεία μας.
Αυτό ακριβώς είναι που παρατήρησα σε σχέση με αυτό που μου είπες πριν για την κοπέλα. Μία κοπέλα που ξαφνικά την βλέπω σε ένα βίντεο, που νιώθει ότι πλέον η ζωή της δυστυχώς φεύγει, να είναι τόσο συνειδητοποιημένη, τόσο χαρούμενη και συγχρόνως τόσο στεναχωρημένη, γιατί ουσιαστικά μας χαιρέταγε όλους και πήγε σε ένα μέρος που δεν ξέρουμε πώς είναι αλλά θα πάμε όλοι μας. Ουσιαστικά έλεγε να είμαστε καλά, να μη στεναχωριόμαστε, να γελάτε, που η ίδια ήταν ένα άτομο που ήταν χαρούμενη, που δεν περίμενες ότι θα ήταν ένα άτομο που θα έφευγε έτσι απλά, ήταν ένα ζωντανό, χαρούμενο άτομο και ξαφνικά εξαφανίστηκε. Έτσι θα εξαφανιστούμε όλοι, οπότε όταν λέμε ότι έχουμε προβλήματα να το σκεφτόμαστε δύο φορές, γιατί μόνο που μιλάμε και σκεφτόμαστε ότι έχουμε προβλήματα σημαίνει ότι ζούμε. Άρα να κοιτάξουμε να κάνουμε τη ζωή μας ομορφότερη ή όπως τη θέλουμε. Για να την κάνουμε όπως θέλουμε πρέπει να προσπαθήσουμε και να παλεύουμε συνεχώς.
Η απληστία χωράει στον ιδεατό σου κόσμο;
Όχι. Και ένα άλλο πράγμα που σκεφτόμουν είναι ότι σε έναν ιδεατό κόσμο θα υπήρχε όριο πλούτου -όπως θα υπήρχε και όριο φτώχειας. Ζούμε εδώ που ζούμε κι αν ο πληθυσμός μας ήταν ελεγχόμενος στην μεγέθυνσή του, νομίζω ότι θα μπορούσαν όλοι να έχουν τα βασικά. Να έχουν δηλαδή όλοι ένα σπίτι, νερό, ρεύμα και τροφή.
Για να προλάβω όσους θα μας διαβάσουν που μπορεί να πουν ότι αυτές οι σκέψεις σου έχουν πολιτική χροιά να πω ότι δεν πιστεύω ότι έχεις καμιά σχέση με την πολιτική.
Δεν έχω καμία σχέση με την πολιτική και ούτε σκέφτομαι κάτι στο θέμα αυτό, τουλάχιστον προς το παρόν και μάλλον και ποτέ. Είμαι ένας επιχειρηματίας, θέλω να ζήσω τη ζωή μου και να ταξιδέψω, να κάνω όσο πιο πολλά πράγματα μπορώ. Αλλά δεν νομίζω ποτέ να με ενδιέφερε κάτι όπως η πολιτική. Να λέω τη γνώμη μου, μπορώ κάλλιστα. Η πολιτική είναι για τους πολιτικούς και εγώ είμαι επιχειρηματίας.
Άλλο ένα μεγάλο ταμπού κουβέντας που ανοίγεις, γιατί η πραγματικότητα είναι πως η τοποθέτηση σου έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Το ότι κάποιοι χαρακτηρίζουν αυτές τις απόψεις αριστερές ή ακροδεξιές…
Μα αυτό είναι το πρόβλημα που λέω. Γι’ αυτό λέω σε έναν ιδεατό κόσμο που σκέφτομαι εγώ και αυτό αυτομάτως δείχνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει πολιτική σκέψη. Είμαστε όλοι μαζί, είμαστε Ελλάδα, τι χρώματα μου λες και τι ομάδες. Ακόμα και το θέμα του φανατισμού. Είμαστε όλοι στην ίδια παρέα. Γιατί να τρωγόμαστε μεταξύ μας;
Και δεν είμαστε μόνο Ελλάδα, είμαστε ο κόσμος. Στον κόσμο μας δεν καίγονται παντού τώρα τα δάση; Άρα αν εγώ έλεγα να γίνουν αντιπυρικά σχέδια παντού και να υπάρχουν μάνικες, δεν θα το έλεγα γιατί θα είχα κάποιο συμφέρον. Αν βρίσκαμε ένα τρόπο να σταματήσουμε την μόλυνση -που μολύνονται όλες οι θάλασσες- θα ήταν ενάντια σε κάποιον; Όπως και με την ενέργεια. Αν μπορούσαμε να την κάνουμε ξαφνικά όλη πράσινη και να εκμεταλλευτούμε αυτό που πραγματικά έχουμε, νερό, αέρα ,θάλασσα, θα πείραζε κανέναν; Αλλά αυτά που λέω εγώ τώρα είναι η φαντασία ενός παιδιού.
Και είναι κι αυτό που σου δίνει τη διάθεση για την εσωτερική σου εξέλιξη. Αυτό που έλεγαν οι παλιοί ότι από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια…
Έτσι είναι, γιατί ο τρελός δεν έχει προσωπικό όφελος. Ο τρελός και το μικρό το παιδί λέει κάτι από την καρδιά του χωρίς φίλτρα, ενώ ο μεγάλος θα φιλτράρει κάτι. Ο τρελός είναι ελεύθερος και χωρίς προσωπικό όφελος. Αυτός μπορεί να είναι πιο ευτυχισμένος από εμάς. Άρα εγώ μπορεί να είμαι και ένας μικρός τρελός που λέω τέτοια πράγματα.
Μια φορά λέγανε πως «είδαμε τι έγινε με τους λογικούς που κυβέρνησαν, μήπως να δοκιμάσουμε και τους τρελούς;».
Βρίσκεσαι σε δημιουργική φάση αυτή την περίοδο;
Πήρα τις δυνάμεις μου με την καραντίνα και είμαι πανέτοιμος να κυνηγήσω τα όνειρά μου.
Εγώ βλέπω και μία ανασύνταξη.
Είχα πει στην προηγούμενή μας συνέντευξη «σταθερή γιατί κινείται». Η ανασύνταξη γίνεται συνεχόμενα. Αλλάζουμε θέση, αλλά είμαστε σταθεροί. Υπάρχουμε, είμαστε εδώ αλλά ανάλογα με την κατάσταση γύρω μας κάνουμε και τις κινήσεις μας.
Σε τι θα κατέληγες μέσα από την κουβέντα μας, αν λέγαμε ότι θέλουμε να παρακινήσουμε και να επηρεάσουμε τους ανθρώπους γύρω μας;
Ν’ αρχίσουν να αγαπάνε τον εαυτό τους, να αρχίσουν να ακούν τι τους λένε οι φωνές που έχουν μέσα τους, να αφήσουν λίγο την επιπόλαιη ζωή, την επιπόλαιη σχέση, τις επιπόλαιες δουλειές των γρήγορων πραγμάτων και να δούμε τα πράγματα λίγο πιο σοβαρά. Nα δουν ότι ο πλανήτης μας καταστρέφεται, άρα κάτι πρέπει να κάνουμε για τη φύση μας. Nα δούμε ότι οι σχέσεις καταστρέφονται, είναι γρήγορες, ανούσιες και στο τέλος όλοι είναι στεναχωρημένοι. Όλοι ψάχνονται και δεν ξέρουν γιατί ψάχνονται και τι πραγματικά θέλουν. Έχουν χαθεί δοκιμάζοντας πολλές γεύσεις παγωτού και δεν τους έχει μείνει μια σταθερή γεύση και τελικά δεν ξέρουν τι γεύση θέλουν. Έχουν φάει όλα τα παγωτά χωρίς να έχουν φάει τελικά αυτό που θέλανε, γιατί τους πάγωσε η γλώσσα.
Σε επηρέασε πάντως το καλοκαίρι που πέρασε κι αυτό φαίνεται.
Ήταν ένα περίεργο καλοκαίρι για όλους μας. Με τις μάσκες, με το αν θα κλείσουμε ή αν δεν θα κλείσουμε, με το να εμβολιαστούμε ή να μην εμβολιαστούμε, με το να καίγεται όλη η Ελλάδα, με το να είμαστε σε μία τρέλα, να ανοίγουν και να κλείνουν τα μαγαζιά, να μπαίνουμε και να βγαίνουμε, να μην ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Δεν θεωρώ ότι ήταν ένα smooth καλοκαίρι αλλά δεν παύει να ήταν ένα υπέροχο καλοκαίρι στην πανέμορφη Ελλάδα, με τον ήλιο μας, με τη θάλασσά μας και με όλα τα ωραία μας. Γι’ αυτό το λόγο, επειδή έχουμε μία όμορφη Ελλάδα, πρέπει να είμαστε όλοι μαζί και να δούμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τη χώρα μας.
Θα έδινες ένα τίτλο στην κουβέντα μας, τι σου αφήνει αυτή η κουβέντα στο τελείωμά της;
Αυτή η επιλογή είναι δικιά σας. Είμαι ευγενής και το αφήνω επάνω σας.
