Θα κάνουμε μία μαντεψιά: Είναι πάρα μα πάρα πολύ πιθανό στις ηλικίες ανάμεσα 5-95 να ονειρεύτηκες κάποτε τον εαυτό σου να καβαλάει αγέρωχος/η μία από τις μηχανές που έβλεπες σε ταινίες, διαφημίσεις, video clips, ακόμα και στον δρόμο δίπλα σου στο φανάρι, να οδηγούν κάτι τύποι/τύπισσες που σου φαίνονταν τουλάχιστον υπερκούλ. Λοιπόν, δεν είσαι μόνος σου. Σε νιώθουμε. Κάτι μας λέει όμως, ότι και κούλ τύπος/τύπισσα να μην είσαι, μόλις καβαλάς μία τέτοια μηχανή, γίνεσαι αυτομάτως!
Θυμάσαι όλα εκείνα τα πρωινά/μεταμεσονύκτια βρουμ βρουμ που σε ξυπνούσαν και δε σε αφήνανε να κοιμηθείς; Αυτός ο γνώριμος θόρυβος, που την επόμενη μέρα γινόταν αφορμή, να ξεκινήσεις κουβέντα για τις μηχανές που μείνανε ανεξίτηλες στον χρόνο. Και μπλα μπλα μπλα, πέρασε ο χρόνος και αναλύσατε όλα σας τα προβλήματα. Κακά τα ψέματα. Καλό είναι να αναπολούμε που και που – για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι! Ετοιμάσου λοιπόν, γιατί βρήκαμε κάποιες από τις μηχανές που άφησαν το σημάδι τους στην ιστορία ΑΛΛΑ δεν κυκλοφορούν πια, όχι στους δρόμους, αλλά στην αγορά!
Honda CB750
Κλασική, πανέμορφη, ντίβα αλλά και έμπιστη, μπορούσε να ξεπεράσει τα 150χλμ την ώρα χωρίς να βγάλει πρόβλημα, κάτι που για την εποχή του 1969 ήταν πολύ κούλ και πρωτοποριακό. Αυτή η μηχανή εκτός από πολύ καλό design, άλλαξε τελείως την ιδέα της δίτροχης μετακίνησης γιατί ήταν τέλεια ισορροπημένη. Αν σπας το κεφάλι σου να θυμηθείς από πού την ξέρεις, την είδες να εμφανίζεται στον «Εξολοθρευτή», σε έκανε να πεις WOW τότε, και παραδέξου το – μεταξύ μας είμαστε – το λες μέχρι και σήμερα.
Yamaha XT 500
Η “εγώ δε θέλω μεροκάματο, θέλω χιλιάρα μηχανή και θάνατο”. Την αντικρίζεις και σου σκάνε εικόνες από βιντεοκασέτες των 80s. “Όλο και κάποιος μπον βιβέρ θείος σου θα την έχει ακόμη στο γκαράζ του, και όταν σου τη δείχνει (καλογυαλισμένη) σου λέει “μία μου νύχτα η ζωή σου, μικρέ”.
Ο ορισμός της enduro – adventure. Νικήτρια σε παγκόσμιες διοργανώσεις ράλι και motocross. Tο κρίμα είναι που η Yamaha την κατασκεύαζε μόνο από το 1975 έως το 1989. Αλλά έτσι είναι οι μεγάλες κυρίες, αποχωρούν στο απόγειό τους.
Yamaha RD350 LC
Αυτή κι αν είναι limited series. Εκδόθηκε από το 1980 μέχρι το 1983. Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε δηλαδή. Ήταν τόσο ποθητή, και ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο, που υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει ότι κάθε RD350 LC στη χώρα είχε κλαπεί τουλάχιστον μία φορά. Με αυτήν, η εταιρία εισήγαγε το σύστημα βαλβίδων YPVS που έφερε επανάσταση στον δίχρονο κινητήρα του RD350 του 1983. Icon of the 80s σου λέει.
BMW R 80 G/S
Άλλη μία μηχανή πασόκ (του παλιού, του ορθόδοξου). Μπορούσες να την προμηθευτείς του κουτιού από το 1980 έως το 1987. Πλέον, μόνο μεταχειρισμένη. Κατασκευάστηκε στο Βερολίνο, από την BMW Motorrad από το 1980 έως το 1987. Λέγεται μάλιστα ότι ήταν η πρώτη Adventure που ήταν καλή τόσο για τον δρόμο όσο και τον χωματόδρομο. Και του αλωνιού και του σαλονιού δηλαδή, σαν το Βερολίνο της εποχής της. Αυτό που τη διαφοροποίησε από τις άλλες μοτοσυκλέτες BMW της ίδιας εποχής ήταν το ελαφρύτερο βάρος της, και η μεγαλύτερη ανάρτησή της, κάνοντάς την την αγαπημένη των περιπετειώδων ταξιδιωτών της εποχής. Η αλήθεια είναι ότι είν’ωραία, και μετράει.
Piaggio Vespino S50
Η αρχή έγινε στην Τοσκάνη 74 χρόνια πριν, και συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι προσφάτως σε βελτιωμένα και πιο εξελιγμένα μοντέλα. To Vespino είναι συλλεκτικό κομμάτι θα λέγαμε, εκδόθηκε από το 1963 έως το 1991. Μην εκπλαγείς από την τιμή της στα διάφορα sites μεταπώλησης. Είναι η βέσπα που την έχουμε συνδεδεμένη με τα στενά της ιταλικής επαρχείας. Classy, διαχρονική, καλαίσθητη, βγαίνει σε πάμπολλες αποχρώσεις, αλλά όχι καινούρια. Αν τη θέλεις θα την έχεις, αλλά μεταχειρισμένη. Προφανώς δεν είναι για μεγάλες διαδρομές.
