Σε ένα από τα αρχικά πλάνα, βλέπουμε τον Charles και την Veronica Antetokounmpo, πιασμένους χέρι-χέρι και 2 βαλίτσες, να περπατούν έχοντας πίσω από την πλάτη τους, ως φόντο, έναν τεράστιο, κατακίτρινο ελληνικό ήλιο. Μόλις είχαν καταφέρει να περάσουν τα χερσαία σύνορα Τουρκίας-Ελλάδας. Η περιπέτεια τους όμως είχε ξεκινήσει μερικούς μήνες νωρίτερα, από το Λάγος της Νιγηρίας, εκεί όπου αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τον μεγαλύτερο τους γιο ώστε να πραγματοποιήσουν το μακρινό και δύσκολο ταξίδι προς την Ελλάδα. Ένα ανοιχτό τραύμα που θα το κουβαλάνε μέσα τους για το υπόλοιπο της ιστορίας. Τα πρώτα λεπτά της ταινίας κάνουν ξεκάθαρο ότι το Rise, δεν θα είναι ένα συνηθισμένο αθλητικό δράμα με πρωταγωνιστή έναν αθλητή και την άνοδο του προς την κορυφή. Εδώ, πρωταγωνιστής είναι η οικογένεια.
Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Akin Omotoso, ενώ το σενάριο είναι του Arash Amel. Τον Γιάννη υποδύεται ο πρωτοεμφανιζόμενος Uche Agada, την μητέρα του Veronica, η Yetide Bataki, τον πατέρα του Charles, ο Dayo Okeniyi, ενώ τους Θανάση, Άλεξ και Κώστα Αντετοκούνμπο, θα υποδυθούν οι Ral Agada, Elijah Sholanke, και Jaden Osimuwa αντίστοιχα. Από το trailer έγινε γνωστό ότι θα συμμετέχει και ο Χρήστος Λούλης. Να αναφέρουμε επίσης ότι τα γυρίσματα της ταινίας έλαβαν χώρα σε γειτονιές Αθήνας όπως της Κυψέλης και στα Σεπόλια.
Με ταινίες όπως το Miracle του Gavin O’Connor, το Invincible του Ericson Core, το The Rookie του John Lee Hancock, το Remember The Titans του Boaz Yakin, η Disney έχει αποδείξει την μακρά σχέση της με τα αθλητικά δράματα, κι είναι κατανοητό από κάποιους να αισθάνονται ότι η προσέγγιση της είναι συνήθως γλυκανάλατη με σκοπό μονάχα να εκβιάσει το συναίσθημα του θεατή και να οδηγήσει την ιστορία σε ένα λυτρωτικό, συμβατικό happy ending. Πράγματι, αυτό που έχουμε βιώσει από τις αθλητικές βιογραφίες στο σινεμά γενικότερα (κι όχι μόνο όταν βρίσκεται η Disney από πίσω) είναι ότι έχουν έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο κατασκευής ο οποίος δεν δίνει χώρο για νέες, φρέσκιες ιδέες στους δημιουργούς.
Παρ΄ όλα αυτά, στο Rise, ο Akin Omotoso, παρουσιάζει ενδιαφέρουσες καινοτομίες που ανεβάζουν το επίπεδο και κάνουν την πραγματική διαφορά από τις υπόλοιπες ταινίες του είδους. Αρχικά, δεν υπάρχει ένας ήρωας στην ιστορία, κι αυτό συμβαίνει επειδή καταφέρνει μέσα από την ιδιαίτερη αφήγηση του να μοιράσει το βάρος στην οικογένεια Αντετοκούνμπο κι όχι αποκλειστικά στον Γιάννη ή τον Θανάση και την πορεία τους προς την δόξα. Επιπρόσθετα, δεν αφήνει το ουσιαστικό νόημα της ταινίας να χαθεί από την λάμψη του αθλήματος. Επομένως, ενώ το κεντρικό σημείο στο οποίο συγκλίνει η ιστορία είναι το μπάσκετ κι ο Γιάννης, παράλληλα, αυτό που κυριαρχεί είναι η ενότητα τους ως σύνολο, η αφοσίωση κι η εμπιστοσύνη που είχαν ο ένας στον άλλον, η κατανόηση κι η πίστη ότι όλα θα πάνε καλά, αρκεί να μείνουν ενωμένοι.
Και είχαν πολλούς λόγους για να μείνουν ενωμένοι. Πέρα από τις γραφειοκρατικές δυσκολίες που έπρεπε με κάποιον μαγικό τρόπο να λύσουν, ταυτόχρονα, ζούσαν υπό καθεστώς φόβου, τόσο από τις ελληνικές αρχές και την πιθανότητα να τους απελάσουν ανά πάσα στιγμή, όσο και από την έξαρση του ρατσισμού που υπήρχε στην κοινωνία εκείνη την εποχή. Ωστόσο, η ταινία, δεν θα μείνει για πολύ στις σκοτεινές αυτές πτυχές της αφήγησης. Όπως αναφέραμε παραπάνω, δεν θέλει τίποτα από όλα αυτά να θολώσει το νόημα της. Έτσι, τα χρησιμοποιεί μόνο για να δείξει με καθαρότερο τρόπο τους οικογενειακούς δεσμούς που δυνάμωναν μέσα από αυτές τις αντιξοότητες.
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία είναι αφιερωμένη στον πατέρα Αντετοκούνμπο. Θα ήθελα να σταθώ λιγάκι στο σημείο αυτό. Γενικότερα, υπάρχουν αρκετές στιγμές που πιθανόν να σας συγκινήσουν κατά τη διάρκεια της. Επιτρέψτε μου να αναφέρω τις δυο σκηνές που άγγιξαν εμένα. Η πρώτη είναι το αρχικό πλάνο με φόντο τον ήλιο με το ζευγάρι να βαδίζει χέρι-χέρι κουβαλώντας 2 βαλιτσούλες. Η δεύτερη θα έρθει μετά το φινάλε της ιστορίας. Κοντά στους τίτλους τέλους λοιπόν, ενώ παίζουν σκηνές από πραγματικούς αγώνες του Γιάννη, κι ενώ ακούγεται το σύνθημα του κόσμου «MVP, MVP, MVP», εκείνος, σηκώνει ψηλά το βλέμμα του και δείχνει τον ουρανό, η οθόνη μαυρίζει και εμφανίζεται με άσπρα γράμματα η αφιέρωση «In Loving Memory of Charles Adetokunbo (1964-2017)», ενώ συνεχίζουμε να ακούμε το «MVP, MVP, MVP» του κόσμου, λιγάκι πιο δυνατά στην ένταση.
Συνοψίζοντας, το Rise, χρονολογεί το απίστευτο ταξίδι του Γιάννη στα εφηβικά του χρόνια ζώντας στην Αθήνα με την οικογένεια του και παίζοντας για τον Φιλαθλητικό, μέχρι την κορυφή του NBA και την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος των Μιλγουόκι Μπάκς εδώ και 50 χρόνια. Δίχως να αποφεύγει εντελώς τα συνηθισμένα μοτίβα που επιβάλλει το είδος, δεν ξεχνάει ποτέ το όραμα και το βαθύτερο μήνυμα του. Είναι μία ξεκάθαρη, κρυστάλλινη και συναισθηματικά φορτισμένη ταινία, η οποία αφορά την οικογένεια και τους δυνατούς δεσμούς που μπορούν να δημιουργηθούν σε συνθήκες δύσκολες. Την ταινία μπορείτε να την απολαύσετε μέσα από την υπηρεσία του Disney+.
