Διαρκώς βλέπουν το φως της δημοσιότητας νέες αναφορές σχετικά με την ρύπανση των ωκεανών από πλαστικά, με μερικούς επιστήμονες να προβλέπουν πως το 2050 η θάλασσα θα περιέχει περισσότερα πλαστικά από ψάρια. Κάθε χρόνο καταλήγουν στη θάλασσα 11 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών, ενώ μέχρι το 2040 αυτός ο όγκος θα τριπλασιαστεί. Εν τω μεταξύ, τα μέτρα που λαμβάνονται από κυβερνήσεις και εταιρίες υπόσχονται τη μείωση της ρύπανσης πλαστικού στο θαλάσσιο περιβάλλον μόλις κατά 7%.
Μία νέα έρευνα των Ηνωμένων Εθνών την οποία χρηματοδότησαν οι G20, αποκαλύπτει όλα όσα μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε αυτό το σενάριο και να πλησιάσουμε τους στόχους του Osaka Blue Ocean Vision το οποίο θέλει να σταματήσει τη ρύπανση των πλαστικών στις θάλασσες μέχρι το 2050.
Για να το πετύχουμε αυτό, απαιτείται μία παγκόσμια αλλαγή στην οικονομία των πλαστικών, με τη βιομηχανία να κάνει μετάβαση από ένα “γραμμικό και γεμάτο απορρίμματα σύστημα” σε ένα κυκλικό και ανανεώσιμο, μέσα σε λίγες μόνο δεκαετίες. Για αυτό χρειάζονται άμεσες και αποφασιστικές δράσεις οι οποίες θα μειώσουν τη ρύπανση κατά 82% έως το 2040 χρησιμοποιώντας γνωστές τεχνολογίες και πρακτικές. Κάτι τέτοιο, απαιτεί από όλα τα κράτη να δράσουν ως ένα, κάτι το οποίο έχει αποδειχθεί πως είναι σχεδόν αδύνατον.
Διαβάστε Επίσης: KAIZEN η κουλτούρα της αυτοβελτίωσης
Είναι καιρός να σταματήσουμε τις απομονωμένες αλλαγές όπου έχεις διάφορες χώρες να κάνουν διαφορετικά πράγματα που εκ πρώτης όψεως φαίνονται θετικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία βαρύτητα. Οι προθέσεις είναι καλές, αλλά δεν αναγνωρίζει πως το να αλλάξεις ένα κομμάτι του συστήματος μόνο, δεν αλλάζει μαγικά και όλα τα υπόλοιπα. – Steve Fletcher, Πανεπιστήμιο του Portsmouth
Η ανακύκλωση δεν αρκεί, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι θα πρέπει να είναι συνδεδεμένοι με υπηρεσίες συλλογής απορριμμάτων καθημερινά για να λειτουργήσει η στρατηγική.
Η χρήση των πλαστικών πρέπει να μειωθεί ή να αποφευχθεί τελείως μέσω σκόπιμων αλλαγών στο σχεδιασμό των προϊόντων.
Η δημιουργία συσκευασιών είναι μία βιομηχανία που εκτιμάται στα $80-120 δισεκατομμύρια το χρόνο, ωστόσο το 95% αυτών των χρημάτων χάνεται ως πλαστικά απορρίμματα. Οι αλλαγές στο σχεδιασμό θα βοηθήσουν τις εταιρίες να εξοικονομήσουν χρήματα, πέρα από τα προφανή οφέλη για το περιβάλλον.
Οι αλλαγές που απαιτούνται δε σταματούν εκεί, καθώς χρειάζονται και προσπάθειες καθαρισμού των ωκεανών. Κάτι τέτοιο όμως έχει πολλές προκλήσεις, απαιτεί ανεπτυγμένη τεχνολογία και κοστίζει πολλά χρήματα. Έτσι, η πρόληψη περισσότερων απορριμμάτων από το να καταλήξουν στις θάλασσες πρέπει να είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα.
