Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Πόλη στολισμένη με πολύχρωμα λαμπάκια που μετά το σούρουπο δημιουργούν μια εορταστική διάθεση, αλλά σε ποιον; Μετά τις 9 το βράδυ στους άδειους δρόμους διακρίνεις μόνο αστυνομικούς, ντελιβεράδες, κάποιους ελάχιστους που τελείωσαν τις δουλειές τους και επιστρέφουν σπίτια τους και μερικούς ιδιοκτήτες με τα κατοικίδια τους, για μια νυχτερινή βόλτα. Και ο χώρος της εστίασης ακόμη κλειστός…
Μάσκα, SMS μετακίνησης, απαγόρευση κυκλοφορίας , Take away, delivery είναι φράσεις αναπόσπαστες από την καθημερινότητα που ζούμε. Μοιάζει λίγο σαν σενάριο του Christopher Nolan, που όταν προσπαθείς να περιεργαστείς στο μυαλό σου, κάπου θα κολλήσεις και θα γυρίσεις πίσω για να ξαναδείς τα γεγονότα από την αρχή.
Προσωπικά ένα θετικό έχω δει να αποφέρει αυτή η καθημερινότητα. Οποιαδήποτε ανθρώπινη επαφή μπορεί να πραγματοποιηθεί διά ζώσης και η επικοινωνία που μπορεί να έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους στηρίζεται στην επαφή με τα μάτια. Το μοναδικό σημείο επαφής των ανθρώπων πια, είναι τα μάτια που μένουν ακάλυπτα και διαμέσου τους περνάμε όλες τις εκφράσεις των συναισθημάτων μας. Πιστεύω πολύ στην επαφή και επικοινωνία των ανθρώπων με τα μάτια και τολμώ να πω, πως αυτό το γεγονός με χαροποιεί πολύ.
Αυτό που μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον είναι η μεταβατική περίοδος που βιώνει ο τομέας της εστίασης. Όλα τα καταστήματα, εστιατόρια, cocktail bars, bakery cafeé κτλ. Έχουν προσαρμόσει τη λειτουργία τους στην take away και delivery εξυπηρέτηση των πελατών. Σκοπός είναι να διοχετεύσουν τα προϊόντα τους στον τελικό καταναλωτή ο οποίος εκ των πραγμάτων έχει πολύ περιορισμένη δυνατότητα να τα επισκεφτεί, αλλά έχει τη δυνατότητα να παραγγείλει στο σπίτι.
Έμεινα έκπληκτος όταν διάβασα πως ένα από τα πιο διάσημα ξενοδοχεία στην Αθήνα, προχώρησε στην εξυπηρέτηση των πελατών που επισκέπτονται τα εστιατόρια που στεγάζονται στο χώρο του, με παραδόσεις γευμάτων κάτ. οίκων. Από την άλλη γιατί όχι; Οι συνθήκες είναι τόσο δυσοίωνες για τον τομέα της εστίασης, που ο καθένας θα προσπαθήσει να προσαρμόσει την λειτουργία του και την παροχή του, με τέτοιο τρόπο ώστε να ελπίζει να κρατήσει την επιχείρησή του όρθια. Όσο για εμάς που δουλεύουμε στο χώρο, θεωρώ πως πρέπει να αρχίσουμε να προσαρμοζόμαστε στις νέες συνθήκες λειτουργίας των καταστημάτων και να προετοιμαζόμαστε για αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο θα υποχρεωθεί ο καταναλωτής να επισκέπτεται κάθε κατάστημα. Πιστεύω πως τουλάχιστον για τους πρώτους μήνες η εστίαση θα ακολουθήσει τα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Όσον αφορά τα take away spots που ξεφυτρώνουν καθημερινά, είναι μια τάση η οποία στις μέρες που διανύουμε ανθίζει. Ο κόσμος έχει την ανάγκη να επισκεφτεί ένα φυσικό κατάστημα, περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους, παρά για να αγοράσει κάτι. Οπότε ακόμα και μια ολιγόλεπτη διαδικασία παραγγελίας και παραλαβής ενός προϊόντος από το κατάστημα μετά από ένα μήνα καραντίνας είναι διάλλειμα από τους τέσσερις τοίχους, το Netflix και τα social media. Σου δίνει μια ανεπαίσθητη αίσθηση εξόδου και ικανοποιεί σε ένα βαθμό την ανάγκη για κοινωνικοποίηση.
