Τέτοια μέρα κάθε χρόνο, ο έρωτας έχει την τιμητική του. Αγίου Βαλεντίνου και τα δώρα πάνε και έρχονται. Τριαντάφυλλα, σοκολάτα, κοσμήματα , αλκοόλ είναι οι πιο must επιλογές για να συνοδεύσουν λόγια αγάπης και έρωτα που θα μοιραστούν οι άνθρωποι, από άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη.
Μια γιορτή, που εξ ορισμού υπάρχει για να τιμήσει και να εξυψώσει ένα από τα πιο όμορφα ανθρώπινα συναισθήματα. Παρόλο που η τάση για εμπορευματοποίηση ολοένα και αυξάνεται, πιστεύω πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι, που μπορούν να διακρίνουν το πραγματικό νόημα αυτής της γιορτής.
Προσωπικά πιστεύω πως ο έρωτας γιορτάζεται κάθε στιγμή, όλες τις μέρες του χρόνου, ανεξάρτητα με τις συνθήκες στις οποίες θα ανθίσει. Δεν έχει μέτρο και λογική. Ο καθένας εκφράζει αυτό το συναίσθημα με τον πιο υποκειμενικό τρόπο.
Αντικειμενικά όμως, όσοι θελήσουν να γιορτάσουν τη συγκεκριμένη μέρα, νομοτελειακά οδηγούνται να επιλέγουν να τη συνοδεύσουν με σαμπάνια. Δεν είναι επιπολαιότητα να απολαύσεις ένα ποτήρι σαμπάνια με τον άνθρωπό σου, ποσό μάλλον, μια τέτοια μέρα που ξεχωρίζει το γεγονός, ότι τιμάται η συντροφικότητα.
Διαβάστε επίσης: Brunch χωρίς αλκοόλ, απλά ένα ακόμα πρωινό
Ένα ποτήρι σαμπάνια μπορεί να συνοδεύσει πολύ όμορφα ένα δείπνο, αλλά ακόμα και ένα απλό συνδυασμό finger food. Επιλέξτε μια ροζέ ξηρή ή ημίξηρη ετικέτα, γιατί ακόμα και το χρώμα θα δώσει μια παραπάνω έμφαση στη μέρα.
Υπάρχουν πολλές γνωστές ετικέτες που μπορείτε να βρείτε στο εμπόριο. Οι τιμές ποικίλουν ανάλογα την χρονολογία και τον vintage χαρακτήρα που μπορεί να διακρίνει τη φιάλη. Μπορείτε να συνδυάσετε φρούτα, ελαφριά τυριά, ακόμα και γλυκά, όπως είδη σοκολάτας, με ένα ποτήρι σαμπάνιας. Όλα είναι θέμα γούστου και γεύσης.
Αφήστε τις φυσαλίδες να εκφράσουν την νοστιμιά αυτού του οίνου και παράλληλα χρησιμοποιείστε την σπιρτάδα τους, για να διεγείρετε τις αισθήσεις σας σε μεγαλύτερο βαθμό, γιατί η μέρα το προστάζει!
Θα κλείσω τις σκέψεις μου για αυτήν την ιδιαίτερη μέρα αγάπης και έρωτα, με τα λόγια ενός από τους τους αγαπημένους μου Έλληνες συγγραφείς.
“Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνοια, μήτε καλοσύνη….
Στη συμπόνια είναι δυο, αυτός που πονάει και αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει και αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας…
Σμίγουν οι δυο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν….
Το εγώ και το εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι….!”
